فرآیند مدیریت ریسک با رویکرد تطابق در بازارهای اقتصادی تورمی

هیچ پروژه ای بدون ریسک نیست. در اقتصاد تورمی به منظور پرداخت کمترین هزینه ریسک پروژه، می بایست ضمن شناخت دقیق از الگوهای مدیریت ریسک، آگاهی کافی از تورم و رکود تورمی را نیز داشته باشیم. این مقاله ضمن تعریف تورم و رکود تورمی و بررسی 14 الگوی مدیریت ریسک، معیارها یی برای سنجش میزان پاسخگویی هر الگوی مدیریت ریسک را، بررسی نموده و عنوان می کند که کدام استاندارد در این بازار تورمی می تواند هزینه ریسک را کمتر نموده و کدام الگو با توجه به عدم شمولیت به کلیه آیتم ها می تواند هزینه مدیریت ریسک پروژه را کاهش دهد. به طور خلاصه استاندارد PMBOK بهترین و دو استاندارد Boehm و PRAM ضعیف ترین پاسخ را دارا می باشند. مدیریت ریسک Boehm و PRAM به دلیل بررسی سه عامل و نداشتن تفکیک تحلیل کمی و کیفی و اقتضایی نبودن مدل نمی توانند مدل خوبی برای مدیریت ریسک در اقتصاد تورمی داشته باشند. استاندارد PMBOK عواملی مثل شناسایی ریسک، انجام تحلیل کمی و کیفی ریسک را جداگانه بررسی می کند. در صورتی که استاندارد Boehm فقط تحت عنوان بازنگری ریسک بررسی می کند. همچنین عدم توجه به قطعیت که عاملی مهمی در کم کردن هزینه ریسک می باشد در الگوهای Boehm و PRAM دیده نمی شود. این دو الگو توجه ای به ریسک به عنوان فرصت یا به عبارتی جنبه مثبت ریسک ندارد. بازخوردگرایی در روش PRAM دیده نمی شود. امکان مونیتورینک مداوم در ایندو الگو نیز وجود ندارد.

کلیدواژه ها:

استانداردهای مدیریت پروژه ، الگوهای مدیریت ریسک ، اقتصاد تورمی