بررسی ارتباط بین میزان شاخصهای بیولوژیک و پارامترهای کیفی آب درسیستم توزیع آب آشامیدنی مناطق روستایی استان قزوین

محدودیت منابع آب و افزایش احتمال آلودگی آبها به انواع الاینده ها در اثر فعالیت های انسانی منجر به تشدید طرح کنترل کیفیت آبهای گردیده است. از طرفی پیامدهای اجتماعی و اقتصادی ناشی از مصرف مستقیم و غیر مستقیم آب آلوده اهمیت این کنترل را دوچندان کرده است. آبهای آشامیدنی از نظر ویژگیهای کیفی یکسان نیستند و در آنها تفاوت هایی از نظر طعم، بو، مواد آلی و معدنی و عوامل میکروبی به چشم می خورد لیکن ضروری است آبی که به دست مصرف کننده می رسد سالم و بهداشتی باشد. با عنایت به اینکه آب محیط مناسبی برای رشد و تکثیر عوامل بیماری زا بوده و نقش مهمی را در انتقال و شیوع بیماری ها ی مسری ایفا می نماید. لذا کنترل کیفی مستمر آبهای مصرفی جهت شرب و امور بهداشتی یکی از وظایف مهم و اساسی متولیان امر تامین و ارتقاء سطح سلامت جامعه می باشد. د رحال حاضر جهت کنترل کیفی اب علاوه بر پارامترهای فیزیکو شیمیایی آب را از نظر آلودگی میکروبی با توجه به شاخصهای موجود (کلیفرم ها و اشرشیاکلی) مورد آنالیز و بررسی قرار می دهند. از طرفی رشد مجدد باکتری ها در سیستم توزیع که به دلیل وجود شرایط مطلوب رشد اتفاق می افتد از مسایلی است که اخیراً مدنظر قرار گرفته است. آگاهی ها در مورد خطرات بهداشتی ناشی از باکتری های هتروتروف که سابقاً به عنوان باکتری های کم اهمیت از نظر بهداشت عمومی موردتوجه بوده اند در حال افزایش است. با این اوصاف استفاده ازسایر شاخص های بیولوژیک موجود به عنوان مکمل شاخص کلیفرم در کنترل کیفی آب بایستی در نظر گرفته شود.

کلیدواژه ها:

آب آشامیدنی ، سیستم توزیع ، ارتباط پارامترهای کیفی و شاخص بیولوژیک