کارآفرینی اجتماعی، رویکردی نوین در کسب و کار و اثر آن بر اقتصاد

واژه کارآفرین در بردارنده موفقیت است. این واژه به اشخاص پر اراده ای اطلاق می شود که اراده، خلاقیت، پایداری و موفقیت اجتناب ناپذیرشان، آنها را رهبران و قهرمانان روز تبدیل می کند. احیای تحقیقات و عملیات کارآفرینی در دنیا به دهه 1980 میلادی باز می گردد، که آن را انقلاب کارآفرینانه نام گذاری کرده اند. جان تامپسون معتقد است رفتار کارآفرینانه نیازی فراگیر و ضروری برای تمامی سازمان ها (دولتی، خصوصی، داوطلبانه و غیره) با هر اندازه (بزرگ، متوسط و کوچک) است. کارآفرینی اجتماعی، ایجاد راه حل های نوآورانه به منظور رفع مشکلات اجتماعی و بسیج ایده ها، ظرفیت ها، منابع و مقررات اجتماعی موردنیاز برای تغییرات اجتماعی است. با توجه به چالش هایی که کارآفرینان اجتماعی با آن روبرو هستند، نیازمند تدوین سیاست های حمایتی مناسب می باشد. بررسی این نوع سیاست ها در کشورهای پیشرو در توسعه کارآفرینی اجتماعی، به تدوین سیاست های حمایتی تنظیمی توسعه کارآفرینی اجتماعی در ایران کمک می کند. کارآفرینی اجتماعی فعالیتی است که با رویکرد کارآفرینانه به رفع نیازهای اجتماعی که در جامعه از توجهات به دور مانده است، می پردازد. از آنجا که تلاش دولتمردان و اقدامات بشر دوستانه افراد، نمی تواند به صورت کامل پاسخگوی انتظارات جوامع باشد و عملکرد نهادهای بخش اجتماعی نیز کاملا کاراو اثر بخش نیست، بنابراین برای توسعه و روش های نوین حل مشکلات اجتماعی در قرن جدید، به کارآفرینان اجتماعی نیاز است. کارآفرینان اجتماعی کسانی هستند که مسایل اجتماعی را شناسایی و از اصول کارآفرینی برای سازمان دهی و مدیریت فعالیت هایی که موحب تغییرهای اجتماعی می شوند استفاده می کنند. نویسندگان مختلف تعاریف متفاوتی از کسب و کار دارند. در واژه نامه آکسفورد کسب و کار به معنی خرید و فروش و تجارت آمده است و در واژه نامه لانگ من، کسب و کار به فعالیت پول در آوردن و تجارتی که از آن پول حاصل شود گفته می شود.

کلیدواژه ها:

کارآفرینی اجتماعی ، کارآفرینی ، رفتار کارآفرینانه ، رویکرد کارآفرینانه ، کسب و کار