کنشگران مدیریت شهری، حکمروایی و نهادهای مدیریت محلی (شهر کرمانشاه)

یکی از مباحث بسیار مهم و جدید مورد نظر مدیران، برنامه ریزان و متخصصان در دهه های اخیر در ادبیاتتوسعه مدیریت شهری، بحث کنشگران مدیریت شهری، حکمروایی شهری و نهادهای مدیریت محلی است.هدف از این پژوهش توجه به حکمروایی خوب، مطلوب و شایسته شهری در مدیریت شهری کلانشهر کرمانشاهاست. روش گردآوری داده ها مطالعات اسنادی و کتابخانه ی و مطالعات میدانی (مشاهده، مصاحبه، نظرسنجی وپرسشنامه) است. روش پژوهش توصیفی تحلیلی می باشد. جامعه آماری شامل 20 نفر از کارشناسان، متخصصان و مدیران شهری می باشد. یافته های پژوهش نشان دهنده الزامات حکمروایی خردمندانه و شایسته،مشارکت و قدرت شهروندان در مدیریت شهری با میانگین (2.50)، قانون مداری مدیریت شهری (3.25)،شفاف سازی اطلاعات و فعالیت ها و عدم پنهان کاری (2.02)، انعطاف پذیری عملکرد و قوانین و مدیریت (1.70)،وفاق محوری (اجماع سازی) (1.74)، کنترل فساد (1.63)، عدالت و انصاف (1.72)، پاسخگویی (2.83)،تمرکززدایی و تفویض اختیارت (1.93)، شهروندمداری (1.75)، مسیولیت پذیری (1.80)، کارایی و اثربخشی(1.79)، ظرفیت سازی نهادی و سازمانی (1.79)، اعتمادسازی (1.80)، بینش راهبردی و استراتژیک (2.91) و آگاهی و اطلاع رسانی با میانگین (2.41) بوده اند که تنها در شاخص قانون مداری مدیریت شهری میانگین از حداستاندار بالاتر بوده و قانون مدار بودن مدیریت شهری در مدیریت شهری را نشان می دهد. اما در شاخص هایکنترل فساد در مدیریت شهری پایین ترین میانگین را به خود اختصاص داده است. نتایج پژوهش نشان دهندهپایین بودن شاخص های حکمروایی خوب شهری در مدیریت شهری کرمانشاه بوده است، در صورتیکه ازرویکردهای نوین مدیریت شهری، حکمروایی خوب و مطلوب شهری می باشد. راه مدیریت شهری از حکمرواییخوب شهری مشارکت (دولت، بخش عمومی، بخش خصوصی و شهروندان) می گذرد.

کلیدواژه ها:

کنشگران مدیریت شهری ، حکمروایی ، نهادهای مدیریت محلی ، شهر کرمانشاه