تسامح و تساهل امام رضا (ع) با قیام های شیعی تا (201 ه.ق)
محل انتشار: همایش ملی تسامح و مدارا در فرهنگ ایران و اسلام
سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 394
فایل این مقاله در 17 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
TMIIC01_065
تاریخ نمایه سازی: 16 تیر 1397
چکیده مقاله:
علویان در تحولات سیاسی، اجتماعی و فهرنگی دوره خلافت عباسی، نقش محوری داشتند و این حرکت ها و قیام ها، نقش برجسته ای در شکل دهی جریان های تاریخی این دوره داشته است. قیام های علوین در خراسان، حجاز، عراق و برخی مناطق دیگر، کم و بیش با استقبال مردی مواجه شد و شماری از مردم به دعوت آنان پیوستند. علاقه مردم به اهل بیت (ع) و ظلم عباسیان در این زمینه نقش زیادی داشت، لذا قیام کنندگان نیز مردم را به الرضا من آل محمد (ص) و مبارزه با ظلم فرا می خواندند و مردم به سرعت به ان می پیوستند مامون قصد داشت با شعار ولایت عهدی، شورش های مردمی را فرو نشاند. اما این سیاست سبب شد تا حکومت او با مشکل جدی مواجه شود. مساله ولایت عهدی، نقطه عطفی در تاریخ تشیع است. او با استفاده از موقعیت امام رضا (ع) به عنوان برگ برنده ای در مقبابل عباسیانی که طرف دار خلافت امین بودند، ولایت عهدی را به ایشان تحمیل کرد. این نوشتار، در پی پاسخ گویی به سوالات ذیل است: 1. در زمان امام رضا علیه السلام چه قیام ها و حرکاتی بر علیه دستگاه خلافت صورت گرفت 2. موضع امام رضا علیه السلام در قیام هایی که به اسم علویان صورت می گرفت چه بود ایا امام رضا علیه السلام با قیام کنندگان علوی همکاری می کردند 3. تاثیر قیام طباطبا بر حکومت مامون و قیام های ان دوره چگونه بوده است هدف از این تحقیق بررسی قیام هایی است که در زمان امامت امام هشتم علیه السلام اتفاق افتاده است، با تکیه بر قیام این طباطبا و ابوالسرایا می باشد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
گیتی محمدبیگی
دانشجوی دکتری تاریخ اسلام گروه تاریخ واحد نجف آباد دانشگاه آزاد اسلامی نجف آباد ایران
علی رضا ابطحی
استادیار گروه تاریخ واحد نجف آباد دانشگاه آزاد اسلامی نجف آباد ایران
محمدعلی چلونگو
استاد دانشگاه اصفهان