جایگاه زبان ومختصات آن در ادبیات مقاومت

شور انقلابی ناشی از اضمحلال سلسله ی پهلوی، پیروزی انقلاب و نیز درپی آن آغاز جنگ هشت ساله ی دفاع مقدس موجب شد در آثار اولیه سطحی نگری و استفاده ی ابزاری اززبان در جهت بیان به طرز روشنی آشکار شود و از ظرفیت ها و قابلیت های هنری و ذاتی زبان کمتر بهره گیرند. و زبان شعار زده درآثار مشهود است. رمانتیسم سیاسی نوعی ارایه عوام پسند در آفرینش و محصولات زبانی بود اما هرچه از آن دوران پرالتهاب فاصله می گیریم پختگی و فخامت کلام آشکارتر می گردد. وشاهد نسلی از هنرمندان بودیم که بانوع نگاه تازه تر ومعطوف به نظریه های مدرن ادبی، آثارشان برغنای زبان افزودند. بهره وری از پشتوانه های تکنیکال زبان فارسی وادبیات کلاسیک ونیز تغییر در فرم ،از شکل های نوتری چون غزل، فرا غزل، غزل مثنوی، غزل دوبیتی و غزل ریاضی و نیز غزل محاوره ای در زبان ادبی توسع و قوت زبانی را قوام بخشیدند. نگارندگان این نوشته ی تحلیلی –پژوهشی براین تلاش هستند به بررسی آسیب شناسی زبان شعر ادبیات پایداری و نمایاندن وجوه کم مایه و بعدها با دگردیسی آثار، خالقان آثار هنری همگام با پدیده ی جهانی شدن در آسیب زدایی زبانی موفق بوده اند و چونه توانستند نظریه های جهانی ومدرن ادبیات متکی بر زبان خاص در زانرهای مختلف را بومی سازی کنند

کلیدواژه ها:

شعار ، شعر وشعور ، زبان هنر ، بلاغت زبانی ، پست کلونیال