محمود درویش و سمیح القاسم؛ طلایه داران شعر مقاومت

شعر مقاومت شعر درد است، درد آوارگی، درد اشغال سرزمین، درد غربت و پناهندگی در وطن خویش،و… حکایت شاعر مقاومت حکایت قناری عاشقی است که بخاطر آواز خوشش سزاوار قفس است. محمود درویش و سمیح القاسم دو تن از پرچمداران شعر مقاومت فلسطین هستند که ناله های درد و در عین حال فریادهای شورانگیز و مهیج آنها برای مبارزه و مقاومت در برابر اشغالگران غاصب، در لا به لای آثارشان شنیدنی است. بخش عمده شهرت این دو شاعر از شعرهای صریح سیاسی آنها در زمینه آرمان مقاومت فلسطین نشات گرفته و آنها را در قله شعر مقاومت قرار داده است. این مقاله، با روش توصیفی،تحلیلی و با هدف آشنایی بیشتر ادب دوستان با افکار و آرمانهای این دو شاعر شهیر، به بررسی درونمایه های شعری آنها با محوریت مقاومت و وطن دوستی میپردازد. هدف پژوهش آن است تا از طریق این پژوهش به نقش ادبیات و بویژه ادبیات مقاومت بر بیداری و آگاهی انسان ها دست یازد.

کلیدواژه ها:

ادبیات پایداری ، وطن ، اشغال ، مبارزه