تصویر عراقی ها در ادبیات دفاع مقدس بررسی موردی پایی که جا ماند

یکی از حوزه های قابل توجه در مطالعات ادبیات تطبیقی، تصویر یک ملت در آینه متون ادبی دیگر ملل است که به خوبی می تواند نشان دهنده دغدغه ها و بینش آن مردمان به یکدیگر باشدو از میان متون ادبی، اتوبیوگرافی و خاطره نگاری بهترین محمل برای این موضوع می تواند باشد. همچنین در راستای مطالعه ادبیات مقاومت، مفاهیم دفاع مقدس به عنوان مهمترین واقعه تاریخ معاصر ایران پس از پیروزی انقلاب اسلامی در ادبیات داستانی، به ویژه در خاطره نویسی بازتاب داشته و تصویر عراقیان در ادبیات فارسی بخش قابل ملاحظه ای از آن است. درمیان آثار ادبیات مقاومت، داستان پایی که جا ماند ، یادداشت های سید ناصر حسینی پور، علاوه برشرح خاطرات این مبارز به بازگویی و تصویرگری شخصیت های گوناگون عراقی در دوران اسارت وی میپردازد وذهن خواننده را در برابر رازهای بسیاری قرار می دهد. از این رو این جستار تلاش دارد به روش توصیفی-تحلیلی در پرتو دستاوردهای مکتب فرانسوی ادبیات تطبیقی، تصاویر نیروهای عراقی را در این نمونه ادبی بررسی و واکاوی کند. نتیجه بررسی ها حاکی از آن است که تصویر مهاجمان عراقی هرگز تصویری منفی صرف نیست بلکه در کنار تصاویر رذایل مهاجم به وطن از جمله حیله و نیرنگ، کینه توزی و سنگ دلی، تحقیر و جسارت، چهره دیگری از آنان نیز قابل دریافت است و دلسوزی و یاری اسرا و ودیگر خصایص نیک برآمده از روحیه مذهبی، مبارزه با ظلم صدام و. . . رخ می نماید که این خود می تواند از پیوندهای دیرینه میان این دو ملت حکایت کند.

کلیدواژه ها:

ادبیات مقاومت ، ادبیات تطبیقی ، تصویر شناسی ، پایی که جا ماند ، ناصر حسینی پور