معیارهای ادبیات شیعی و ادبیات اموی در عصر اموی (با تکیه بر دیدگاه های استادمحمدعلی آذرشب )

ادبیات هر مکتبی تحت تاثیر ایدیولوژی ها و جهت گیری های حاکم بر آن می باشد. ادبیات شیعی و اموی دو جریان ادبی متقابل و برخاسته از دیدگاه های حاکم بر آنهاست. هر کدام از این دو معیارهای خاص خود را دارند، که بررسی آنها می تواند علاوه بر تبیین ایدیولوژی آنها به ما در شناخت بهتر آنها کمک کند. نقش اهل بیت علیهم السلام در ادبیات پایداری انکارناپذیر است. آنان با روحیه خداپرستی و ظلم ستیزی به مقابله با ظالمان زمان خود پرداخته اند. بی شک بسیاری از معیارهای ادبیات مقاومت برخاسته از دیدگاه ها و جهت دهی های آن بزرگواران است. آنها توانسته اند با بهره گیری از شیوه های مختلف از جمله صلح، جنگ، ابزار دعا، و جنبش های علمی-فرهنگی نماد پایداری در برابر کسانی باشند یا، که با ترویج بی بند و باری و استفاده از معیارهای ترس، نیرنگ، تطمیع، و تعصبات نژادی و.. سعی درمتوقف نمودن حرکت آزادی خواهانه مقاومت نمودنداما. سوالی که ما به دنبال پاسخ آن هستیم آن است که، این معیارها در دو ادبیاتی که در تقابل هم قرار گرفته اند، چگونه در سخنان و پژوهش های استاد آذرشب تجلی یافته است ما در این پژوهش با بررسی نقطه نظرات استاد دانشمند محمدعلی آذرشب از ادیبان و ناقدان برجسته معاصر- در مورد ادبیات عصر اموی و با بهره گیری از شیوه توصیفی-تحلیلی به دنبال شناسایی و بیان عوامل اثرگذار این دو جریان در ادبیات موجود در عصر اموی هستیم از یافته های ما آن است که استاد آذرشب توانسته اند با تبیین جایگاه اهل بیت و نقشی که در رویارویی با حکومت جور داشته اند ترسیم کننده راهی برای جویندگان راه حقیقت و عدالت باشند. از نکات حایز اهمیت در دیدگاه های ایشان آنکه استاد ادبیات شیعی را در مقابل ادبیات سنی نمی دانند بلکه آن را دارای نقشی رسالی و در امتداد رسالت پیامبرصلی االله علیه وآله معرفی نموده اند.

کلیدواژه ها:

ادبیات پایداری ، ادبیات شیعی ، ادبیات اموی ، معیارها ، محمد علی آذرشب