تحلیل شاخصهای توسعه یافتگی مناطق یازده گانه شهر اصفهان

براساس مطالعات به عمل آمده در زمینه شاخصهای توسعه انسانی مناطق یازده گانه شهر اصفهان، توزیع و پراکندگی این محرومیت و میزان آن در مناطق یازده گانه شهر متفاوت است. با توجه به محرومیتی که در ابعاد مختلف آن در شهر وجود دارد، ضرورت بازنگری و تحول در دیدگاههای سنتی و ایجاد زمینه های تغییر در جهت تغییرات اجتماعی- اقتصادی، تجزیه و تحلیلهای جدیدی را می طلبد. از این رو برای آشنایی با وضعیت هر یک از این مناطق، حدود 10 شاخص اقتصادی، جمعیتی و زیربنایی، بهداشتی، فرهنگی و اجتماعی انتخاب گردید و با استفاده از روش همبستگی رتبه ای درجه توسعه یافتگی مناطق مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. به این طریق، ضعف هر یک از مناطق شهر از جهت شاخصهای مختلف توسعه درسطح شهر مشخص شده و این امر می تواند مبنای مناسبی برای توزیع امکانات و خدمات برای مدیران شهری قلمداد شود تا نیازمندیهای مناطق را در یک ارزیابی نسبی تعیین کنند و با بهره گیری از دیدگاه آمایشی به توسعه فضایی هر یک از مناطق یازده گانه اقدام نمایند تا از منابع حداکثر استفاده مطلوب به عمل آید. بنابراین برنامه های آتی توسعه شهری باید با شناخت و آگاهی کامل از وضعیت مناطق یاد شده و با توجه به درجه توسعه یافتگی این مناطق انجام گیرد. هدف این تحقیق شناخت چگونگی وضعیت توسعه یافتگی مناطق یازده گانه شهر اصفهان و درجه بندی آنها از نظر شهری با استفاده از 10 شاخص توسعه در قالب شاخص های اقتصادی و زیربنایی، فرهنگی، اجتماعی و آموزشی،بهداشتی و درمانی برای این منظور از روش اسپیرمن رانک استفاده شده است.