تنش های محیطی موثر بر نشخوار گاو

نشخوار کردن یک رفتار غریزی نشخوارکنندگان است که کاملا تحت تاثیر مقدار فیبر فیزیکی موثر مصرفی دام است و مقدار فیبر (NDF) طول ذرات و قابلیت هضم فیبر تعیین کننده مدت زمان مورد نیاز برای جویدن فیبر هستند. نشخوار کردن سبب تسهیل هضم خوراک، کاهش اندازه ذرات و تحریک مصرف خوراک، افزایش ترشح بزاق و بهبود فعالیت شکمبه از طریق بافری نمودن آن میگردد؛ اما از همه مهمتر اینست که این رفتار یک نیاز طبیعی گاوها محسوب می شود و گاوهایی که از انجام این نیاز رفتاری ممانعت شوند افسرده میشوند و اختلالات رفتاری نظیر چرخاندان زبان در دهان و گاز گرفتن اجسام نشان میدهند. این رفتار گاو فقط در صورتی که سالم باشد، احساس آرامش کند و در آسایش باشد انجام می شود بنابراین اهمیت اصلی این رفتار غیر از موارد ذکر شده در بالا اینست که از آن به عنوان شاخص سلامت و آسایش گاو میتوان استفاده نمود. گاو در هنگام نشخوار، چه به صورت خوابیده و چه ایستاده، آرام است.