ارزیابی جای پای بوم شناختی(EF) به منظور پایداری حمل ونقل شهری موردمطالعه: کلان شهر تهران

امروزه مهمترین چالش فراروی کلان شهرها بهمنزله موتور اقتصاد جهانی، شبکه های حملونقل هستند که بالاترین کارایی شهر را تامین میکنند. مفهوم حمل ونقل پایدار به معنای مجموعه ای از سیاستها و دستورالعمل های یکپارچه، پویا، پیوسته با اهداف اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی گفتهشده که رفع نیازهای حمل ونقل جامعه و نسل های آتی را به عهده دارد. لذا هدف این تحقیق ارزیابیجای پای بوم شناختی به منظور پایداری حمل ونقل کلانشهر تهران میباشد. روش تحقیق در مقاله حاضر توصیفی– تحلیلی و از نوع تحقیقات پژوهشی - کاربردی میباشد. یافته های حاصله از پژوهش نشان میدهد که میزان جای پای بوم شناختی حمل ونقل کلانشهر تهران برابر با هکتار 181،040،1 طبق آمار جهانی بوده است. با توجه به جمعیت 706،693،8 نفری شهر تهران نشان میدهد که 7 برابر بیشتر از مساحت کل شهر است. اگر رد پای اکولوژیکی بسیار بیشتر از ظرفیت زیستی بر زیستبوم آن وارد گردد باعث حرکت سیستم به سمت برگشت ناپذیری و آسیبهای جدی خواهد شد؛ بنابراین استفاده از یک سیستم یکپارچه حملونقل شهری بر اساس کاربری زمین،کاهش تخصیص حملونقل خیابانها به خودروهای شخصی و اختصاص بیشتر ظرفیت آنها به حمل ونقل پاک، تشویق افراد به انجام سفرهای ضروری با حمل ونقل همگانی، بهبود سطح دسترسی به حمل ونقل عمومی و خدمات ارایه شده، تشویق سرمایه گذاری خصوصی به بهبود بخش حمل ونقل ازجمله مواردی است که به منظور پایداری حمل ونقل شهری با رویکرد جای پای بوم شناختی پیشنهاد میشوند.

کلیدواژه ها:

جای پای بوم شناختی ، پایداری ، حمل ونقل شهری ، کلانشهر تهران