بررسی تاثیر سرمایه های روانشناختی (امید، تاب آوری) بر پیشگیری از بازگشت مجدد اعتیاد، تحمل پریشانی و مشکلات بین فردی معتادان بهبود یافته مراکزدرمان و بازتوانی شهر اصفهان

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش سرمایه های روانشناختی (امید،تاب آوری) برپیشگیری ازبازگشت مجدد به اعتیاد،تحمل پریشانی و مشکلات بین فردی معتادان بهبود یافته مراکز درمان و بازتوانی شهراصفهان بود. در این تحقیق از روش نیمه آزمایشی استفاده شد. جامعه آماری این پژوهش کلیه معتادان بهبود یافته شهر اصفهان بودند که به صورت دردسترس تعداد 90 نفر از آنها انتخاب و در سه گروه امید درمانی (12 جلسه 90 دقیقه ای)، آموزش های تاب آوری (10 جلسه 90 دقیقه ای) و کنترل (در انتظار درمان) جایگزین شدند و در سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری یک ماهه به پرسشنامه های پژوهش شامل پرسشنامه ی گرایش نسبت به مواد مخدر عسکری (1386)، تحمل پریشانی سیمونز و گاهر (2005) و مشکلات بین فردی بارخام وهمکاران (1996) پاسخ دادند. داده های پژوهش توسط نرم افزار SPSS-22 با روش تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان داد آموزش سرمایه های روانشناختی امید و تاب آوری بر پیشگیری از بازگشت مجدد اعتیاد، تحمل پریشانی و مشکلات بین فردی معتادان بهبود یافته مراکز درمان و بازتوانی شهر اصفهان موثر است(0/05> P). ولی بین دو درمان ارایه شده تفاوت معناداری ملاحظه نشد (0/05> P). درنتیجه می توان بیان داشت استفاده از سرمایه های روانشناختی رویکردی نوین و موثر در پیشگیری از بازگشت و دیگر مشکلات افراد دارای سایقه سوء مصرف مواد می باشد و به درمانگران حیطه اعتیاد پیشنهاد می شود از این درمان ها برای درمان و کاهش علایم سوء مصرف مواد استفاده گردد.

کلیدواژه ها:

سرمایه های روانشناختی ، امید ، تاب آوری ، پیشگیری از بازگشت مجدد اعتیاد ، تحمل پریشانی ، مشکلات بین فردی ، معتادان بهبود یافته