اثر بخشی گروه درمانی شناختی– وجودگرا در کاهش افسردگی و افزایش امیدواری و حرمت خود و بهبودی کیفیت زندگی در معتادان به مواد افیونی تحت درمان نگهدارنده با متادون

مقدمه و هدف : هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی گروه درمانی شناختی – وجودی برکاهش افسردگی ، افزایش امیدواری و حرمت خود وبهبود کیفیت زندگی در معتادان به مواد افیونی تحت درمان نگهدارنده با متادون بود . روش : در این مطالعه تعداد 32 نفر از معتادان تحت درمان نگهدارنده با متادون از بین کلیه معتادان به مواد افیونی که در سال 93 ، بیمارستان بهاران زاهدان مراجعه می کردند به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب گردید و به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شد . آزمایش از نوع مطالعات مداخله ای به صورت پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل بود . در گروه آزمایشی درمان شناختی –وجودی گروهی طی 8 جلسه به صورت دو جلسه در هفته اجرا شد. اطلاعات پژوهش از طریق مقیاس افسردگی بک و مقیاس کیفیت زندگی (QOL) ، پرسشنامه امید اشنایدر و مقیاس عزت نفس روزبرگ جمع آوری شد. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کواریانس تحلیل گردید . یافته ها : نتایج نشان داد که نمرات پس از آزمون گروه آزمایشی کاهش معناداری در شاخص افسردگی (F=11/67,P<0.05)وافزایش معناداری در مقایس کیفیت زندگی (F=7.27,P<0.05) ,و حرمت خود(F=7.81 ,P<0.05) و امیدواری (F=11.97,P<0.05)داشته است. نتیجه گیری :با توجه به یافته ها می توان گفت گروه درمانی شناختی – وجودی در کاهش افسردگی و بهبود کیفیت زندگی ، حرمت خود و امیدواری معتادان اثربخش بوده است و می تواند به عنوان یک روش مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

گروه درمانی شناختی – وجودی ، افسردگی ، امید ، حرمت خود ، کیفیت زندگی