بررسی رویکردهای نوین برنامه ریزی کاربری زمین در راستای نیل به توسعه پایدار شهری

امروزه با افزایش جمعیت و گسترش شهرنشینی، کاربری زمین به عنوان هسته اصلی و عملی برنامه ریزی شهری میتواند ارتباط نزدیکی با اصول توسعه پایدار شهری داشته باشد و در جهت تحقق مبانی این توسعه موثر واقع شود. به کار گیری وش هایی در جهت استفاده پایدار از اراضی شهری با رعایت قوانین و مقررات مربوط به نحوه بهره گیری و همچنین ارزیابی و ساماندهی فضایی- مکانی کاربری ها و عملکرد های شهری، از مهم ترین و تاثیرگذارترین محورهایی است که می تواند توسعه پایدار شهری را به ارمغان آورد. نابسامانی های کاربری اراضی ناشی از رشد شتابان شهرنشینی در شهرها زمینه یک برنامه ریزی خوب و ایده آل به منظور دستیابی به رفاه و آسایش شهروندان را فراهم می سازد. بدین منظور هدف اصلی این نوشتار، با استفاده از روش توصیفی - تحلیلی، شناسایی و ارایه شیوه های مناسب جهت استفاده از زمین شهری است که از طریق بررسی رویکردهای نوین حاصل شده است. در این رابطه نقش اختلاط کاربری، تشدید کاربری، توسعه میان افزا، کشاورزی و باغداری شهری و ... از اهمیت خاصی برخوردار است که نهایتا به پایدار شهری منجر می شوند.

کلیدواژه ها:

کاربری زمین ، برنامه ریزی شهری ، توسعه پایدار ، رویکردهای نوین برنامه ریزی