ارتباط بین تغییر پذیری ضربان قلب پس از آزمون اختصاصی جودو و آزمون های بیشینه هوازی و بی هوازی با سطح لاکتات و آنزیم لاکتات دهیدروژناز در جودوکاران نخبه

زمینه و هدف: جودوکاران نخبه برای دستیابی به سطح مطلوب اجرا به متابولیسم هوازی و بی هوازی به طور همزمان نیاز دارند. ظرفیت تخلیه لاکتات یک عامل موثر در ارزیابی ظرفیت بی هوازی این ورزشکاران است هدف اصلی این تحقیق ارزیابی رابطه بین سطح لاکتات خون جودوکاران با تغییر پذیری ضربان قلب بعد از آزمون های بیشینه است. روش تحقیق: آزمودنی ها که 22 جودوکار مرد با حداقل 5 سال سابقه عضویت در تیم ملی هستند با آزمون بی هوازی وینگیت، آزمون هوازی بروس و آزمون آمادگی اختصاصی جودو مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده های مربوط به تغییر پذیری ضربان قلب، لاکتات و آنزیم لاکتات دهیدروژناز در نقطه پایه و پس از انجام آزمون های فوق جمع آوری می شود. نتایج: همبستگی بالایی بین شاخص های فعالیت پاراسمپاتیک (توان تواتر بالا، میانگین توالی R-R و میانگین انحراف استاندارد توالی R-R با سطح لاکتات خون و آنزیم لاکتات دهیدرروژناز بلافاصله بعد از آزمون اختصاصی جودو مشاهده شد. از میان شاخص های فعالیت سمپاتیک، توان تواتر پایین همبستگی معناداری با سطح لاکتات خون نداشت اما نسبت تواتر پایین به تواتر بالا دارای همبستگی مثبت و بالایی با سطح لاکتات و آنزیم لاکتات دهیدروژناز بود نتیجه گیری: تمرینات جودو سبب بهبود هر دو مسیر متابولیسم هوازی و بی هوازی می شود، همچنین سبب تغییر عملکرد قلب عروقی می شود. در عین حال ،پس از آزمون های بیشینه جودو، در فعالیت سیستم پاراسمپاتیک اختلال ایجاد می شود که به نوبه خود تغییر پذیری ضربان قلب را دچار دگرگونی می نماید. این دگرگونی با افزایش سطح اسید لاکتیک و آنزیم لاکتات دهیدروژناز در خون جودوکاران همسو است که بر ارتباط مستقیم بین این دو پدیده دلالت می کند

کلیدواژه ها:

تغییر پذیری ضربان قلب ، جودو ، آزمون بیشینه ، لاکتات ، فعالیت پاراسمپاتیک