تاثیر تمرینات عملکردی بر زمان حرکت دسترسی و خرده آزمون هماهنگی چشم و دست آزمون برونینکز ازرتسکی در کودک هشت سال با سندرم داون

هدف: هدف از پژوهش حاضر، تعیین تاثیر تمرینات عملکردی بر زمان حرکت دسترسی و خرده آزمون هماهنگی چشم و دست آزمون برونینکز ازرتسکی در کودک با سندرم داون هشت ساله بود. روش تحقیق: این پژوهش از نوع آزمایشی با طرح تک آزمودنی است. یک شرکت کننده با سندرمداون که اختلال جسمانی و حرکتی شدیدی نداشت از کانون سندرمداون معرفی شد (جنسیت: مونث؛ سن: هشت سال). پیش آزمون و پس آزمون دسترسی به اشیا با اشکال و اندازه های متفاوت، با استفاده از دستگاه تحلیل حرکتی و خرده آزمون های هماهنگیچشم دست آزمون برونینکز ازرتسکی گرفته شد. شرکت کننده به مدت 24 جلسه 60 دقیقه ای (پنج جلسه در هفته) تحت تمرینات عملکردی هماهنگی چشم- دست قرار گرفت. هر جلسه تمرین شامل سه بخش 15 دقیقه ای که بین آن ها 1 دقیقه استراحت بود. یافته ها: میانگین زمان حرکت دسترسی به شی استوانه با اندازه متوسط، کمتر MT=1200/17 و اندازه اثر آن بیشتر از اشکال با اندازه های دیگر بود E=0/89 اجرای خرده آزمون های هماهنگی چشم- دست در پس آزمون نشان داد که شرکت کننده اجرای بهتری نسبت به پیش آزمون داشت.نتیجه گیری: یافته ها نشان داد که 24 جلسه تمرینات عملکردی باعث کاهش زمان حرکت در الگوی دسترسی شده همچنین باعث افزایش تعداد اجرای خرده آزمون های هماهنگی چشم- دست آزمون برونینکز ازرتسکی می شود. پژوهش حاضر یافته های گذشته مبنی بر اینکه تمرینات تکلیف محور با رعایت اصل اختصاصی بودن تمرین، الگوی حرکتی در افرادبا سندرم داون را بهبود می دهد، حمایت می کنند. همچنین کودک با سندرم داون 6 سال قبل از ورود به مدرسه با انجام تمرینات هماهنگی چشم- دست، می تواند برای اجرای تکالیف مدرسه آماده گردد

کلیدواژه ها:

زمان حرکت ، تمرینات عملکردی ، طرح تکآزمودنی ، نشانگان داون (تریزومی21)