مروری بر کاربرد بیوتکنولوژی در تولید گونه های گیاهی مقاوم به تنش خشکی

خشکی مهمترین عامل محدود کننده تولید موفقیت آمیز محصولات زراعی در سراسر جهان به حساب می آید و این عامل هنگامی ایجاد می شود که ترکیبی از عوامل فیزیکی و محیطی باعث تنش در داخل گیاه شده و در نتیجه تولید را کاهش می دهند. این کاهش در نتیجه تاخیر یا عدم استقرار گیاه، تضعیف یا از بین رفتن گیاهان استقرار یافته، مستعد شدن گیاه نسبت به حمله بیماری ها و آفات گیاهی و تغییرات فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی در سوخت و ساز گیاهان به وجود می آید . در این زمینه، استراتژی های مختلفی وجود دارد که از آن جمله انتقال ژن های مقاومت در برابر تنش های محیطی به گونه های حساس است. برای مثال، انتقال ژن های القاپذیر در مقابل تنش کم آبی، گرما و سرما به گیاهان، برای تحمل شرایط کمبود آب و نیز تولید پایه های مقاوم که امکان استقرار گونه ها را در مناطق کم آب را فراهم آورد. در این مقاله به کاربرد بیوتکنولوژی در تولید گونه های گیاهی مقاوم به تنش خشکی پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

تنش خشکی ، بیوتکنولوژی ، گونه های مقاوم ، اصلاح ژنتیکی