ارزیابی شاخص های موثر بر بهسازی بافت فرسوده شهری بعنوان مولفه های اثرگذار بر رفع موانع اجتماعی – فرهنگی کیفیت زندگی شهری (مطالعه موردی: شهر نکا)

در سالهای اخیر با توجه به تحولات سریع علمی و فنی و به تبع آن دگرگونی در ساختار کالبدی، اقتصادی و اجتماعی شهرها و همچنین مطرح شدن نظریه توسعه پایدار شهری، اهمیت بهسازی و احیاء بافتهای فرسوده و ناکارآمد بیش از پیش مشخص میگردد. آنچه مسلم است اینکه ساختاری کالبدی شهرها متاثر از جریانات طبیعی، اجتماعی و اقتصادی بتدریج دچار تغییر و فرسودگی گردیده و ضرورت بازسازی و نوسازی آنها در طول ادوار مختلف احساس گردیده است. بر این اساس هدف از پژوهش حاضر بررسی و تحلیل شاخص های موثر بر بهسازی بافت فرسوده شهری بعنوان مولفه های اثرگذار بر رفع موانع اجتماعی – فرهنگی کیفیت زندگی شهری در شهر نکا میباشد. روش پژوهش موردی، تطبیقی و نوع پژوهش کاربردی است. جهت جمع آوری اطلاعات مورد نیاز از دو روش کتابخانه ای- اسنادی و روش میدانی استفاده شده است. نتایج حاصل از پژوهش نشان میدهد که بافت با معظلات و مشکلات متعددی دست به گریبان است. همچنین نتایج نشان میدهد که بین متغیرهای بهسازی بافت فرسوده، متغیر زیست محیطی، متغیر بهسازی فاکتورهای مرتبط کالبدی، متغیر عوامل اجتماعی، متغیر عوامل اقتصادی، متغیر مدیریتی، متغیر فرهنگی و متغیر کیفیت زندگی شهری رابطه ی معناداری وجود دارد. بنابراین بایستی به مشکلات موجود توجه جدی مبذول گردد و راهکارهای اجرایی جهت برون رفت از این مشکلات ارایه شود.

کلیدواژه ها:

بافت فرسوده ، کیفیت زندگی ، بهسازی ، شهر نکا