نقش هویت بر شکل گیری مد در طراحی معماری و لباس در دوره پسا مدرن

پوشاک مردم جامعه و معماری ساختمان ها در یک شهر، با استفاده از مجموعه علایم مادی، نظام ارتباطی فرهنگی ویژه ای را در میان آنان بر قرار می کند. شاید در آغاز شکل گیری اجتماع های بشری، پوشاک و معماری صرفا جنبه حفاظتی داشته و برای مصون نگه داشتن بدن در برابر عوامل طبیعی و اقلیمی به کار می رفته است ولی بعد ها با گسترش باورهاو فعالیت های اجتماعی فرهنگی، لباس و معماری ساختمان ها بیش از هر چیز نشان دهنده ی هویت انسانی و اجتماعی انسان ها گشت. مد در معماری و طراحی لباس، ایده های فردی، اجتماعی و هویت فرهنگی را با انعکاسی از نگرانی نسبت به مخاطبان و زمان خود بیان می کنند. در طول تاریخ، مد و معماری یکدیگر را در فرم و نمودشان تکرار کرده اند. درسال های اخیر، ارتباط میان مدهای لباس و معماری بیشتر جذاب شده است. همان گونه که فناوری مواد و نرم افزارهای کامپیوتری، مرزهای نظام طراحی هرکدام را تغییر داده است، ساختمان ها بیشتر سیال و لباس ها بیشتر معمارانه شده اند. روش این تحقیق، توصیفی و تحلیلی و شیوه گردآوری اطلاعات، اسنادی و ابزار تحقیق شامل کتاب، مقاله، عکس ومنابع الکترونیکی است. این پژوهش به یافتن نقش هویت بر شکل گیری مد معماری و طراحی لباس در دوره پست مدرن می پردازد و در این مابین به ایده های مشترک و تاثیرات دوسویه مابین معماری و طراحی لباس اشاره می کند و به مقایسه برخی از نمونه ها در هر دو هنر می پردازد. نتایج حاکی از آن است که معماری و مد دوران پست مدرن هر دو متونی فاقد مزرهای روشن و متعینند و در عصر پست مدرن، تعامل بین معماری و طراحی لباس شکلی آشکارتر به خود گرفته و هر دوبه گونه ای به رسانه تبدیل و در بستر مواج جامعه ادغام شده اند که تعلق خود به اصولی ثابت و مداوم را به نمایش نگذارند.

کلیدواژه ها:

مد ، معماری ، طراحی لباس ، هویت ، پست مدرن