تدابیر طب ایرانی در بیماری های تب دار عفونی

مقدمه: طبق تعریف طب رایج منظور از عفونت، واکنش بدن در مقابله با عامل مهاجم است. این واکنش ممکن است به شکل پاسخ ایمنی یا بیمار شدن باشد. درمان عفونت ها در طب رایج عمدتا از طریق عوامل ضد باکتریایی صورت می گیرد. این داروها از جمله شایعترین داروهایی هستند که در سرتاسر جهان برای درمان عفونت ها تجویز می شوند لکن متاسفانه توسعه استفاده از آنها، آنگونه که انتظار می رفته با ناپدید شدند بیماریهای عفونی همراه نبوده است. این مقاله با هدف شناسایی و استفاده از ظرفیت های طب ایرانی برای کاهش عوارض ناشی از این مسیله، تدوین و نگارش یافته است.مواد و روشها: این مقاله به روش مروری و بر اساس منابع کتابخانه ای نگاشته شده است. یافته ها: صرف نظر از تعریف، سبب شناسی و علامت شناسی، به طور کلی رویکرد اساسی درمان در تب های عفونی در طب ایرانی مبتنی بر این سه اصل استوار است: الف) کنترل دمای بدن؛ ب) پاکسازی بدنی یا عضوی از لوث وجود ماده یا خلط عفونی شده؛ ج) رژیم غذایی مناسب، که برنامه ریزی برای آنها بایستی با ملاحظه طبیعت بیماری و مراحل آن، نوبت یا ویژگی های زمانی تب، ضعف و قوت، سن و سال، اشتها، عادات بیمار و بالاخره شرایط فصلی انجام پذیرد.نتیجهگیری: به نظر میرسد بهره گیری از دستورالعمل های طب ایرانی در جریان بیماری های تب دار عفونی، ضمن سادگی و ارزانی بتواند به درمان سریع تر بیماری و کاهش مصرف آنتی بیوتیک کمک کند.

کلیدواژه ها:

طب ایرانی ، تب های عفونی ، تدابیر