امکان سنجی بکارگیری یک متدولوژی به منظور ماکزیمم سازی قابلیت اطمینان پیمان های EPC

کاربرد مفهوم قابلیت اطمینان،از جایگاه شایسته ای در پروژه های عمرانی برخوردار نیست. این واژه در برنامه ریزی صنایع مختلف از جایگاه ارزشمندی برخوردار بوده که به آنها پایایی بالایی داده است.در راستای کاربرد این مفهوم در پروژه های عمرانی، نگاه سیستماتیک به پیمان های EPC از جمله نکاتی است که باید در پروژه های عمرانی مورد توجه قرارگیرد. کار پیش رو با تعریف و تعیین مشخصات سیستم پیمان های EPC، به ارائه یک متدولوژی برای محاسبه قابلیت اطمینان سیستم و ارتقای آن دست می یابد. محاسبه احتمال عدم کارکرد سالم اجزاء توسط ریسک های تهدید کننده پروژه بجای محاسبه احتمال کارکرد سالم اجزاء سیستم از دیگر نکاتی به شمار می رود که کار حاضر را از دیگر کارهای مشابه متمایز نموده است. یکی از نوآوری های این تحقیق، یکسان سازی میزان تاثیر ریسک ها به شمار می آید. 176 ریسک از متن شرایط عمومی پیمان های EPC استخراج گردید و بررسی های لازم راجع به آنها به عمل آمد و رابطه آنها در سیستم پیمان هایEPC تعیین گردید. یکی از نتایج بررسی های یاد شده عبارت است از دست یابی به راه حل هایی جهت تصمیم گیری عملیات یکسان سازی میزان تاثیر ریسک ها. ارتقای قابلیت اطمینان سیستم با در نظر گرفتن محدودیت های مالی آن از دیگر نتایج به شمار می رود. در انتها با بیان روش های ارتقاء و استفاده از آنها در یک مطالعه موردی، نشان داده شده است که قابلیت اطمینان آن از 18.4% به 68% ارتقاء یافت.

کلیدواژه ها:

قابلیت اطمینان ، مدیریت ریسک ، پیمان های EPC ، موفقیت پروژه ، سیستم