بازده محصولات خروجی در حالت پایا با مدل سازی فرآیند کراکینگ

هدف از فرآیند کراکینگ کاتالیستی بستر سیال تبدیل مولکول های سنگین نفت به هیدروکربن های سبک با ارزش با هزینه کمتر و روشی مطمین تر است. برخی از محصولات با ارزش عبارتند از فرآورده های میان تقطیر، اولفین های سبک و بنزین. عملکرد کارآمد کراکینگ کاتالیستی بستر سیال برای اقتصاد یک پالایشگاه ضروری است و از فرآیند های مهم در پالایشگاههای نفت است. کارآیی واحد کراکینگ کاتالیستی بستر سیال به تعداد زیادی از پارامترها بستگی دارد که از جمله می توان به ترکیب خوراک، زمان اقامت، دما، نسبت کاتالیست به خوراک نفتی، خواص کاتالیست، فشار جزیی هیدروکربنها و هیدرودینامیک رایزر اشاره کرد.در تحقیق حاضر مدل سازی فرآیند کراکینگ کاتالیستی بستر سیال انجام شده و شرایط عملیاتی به عنوان ورودی به برنامه وارد و نتایج مربوط بدست آمده اند. در این الگو سازی از مدل سینتیکی چهار لامپه استفاده شده است و از الگوی حاضر به صورت یک بعدی و از اثرات تغییر در شعاع صرف نظر شده است. نتایج حاصله بیانگر این بود که بازده خوراک در طول راکتور کاهش و بازده محصولات افزایش دارند. برای کاتالیست مشاهده شد که کارایی آن در طول انجام فرآیند دچار افت می شود همچنین مقایسه نتایج به دست آمده با نتایج تجربی نشانگر تطابق بسیار خوب بین مدل ارایه شده و نتایج صنعتی است که می توان از این نتایج برای بدست آوردن حداکثر فرآورده ها با دقت بالایی استفاده کرد. نتایج بدست آمده با درصد خطای میانگین %3,3 برای بازده بنزین، %5,5 برای بازده کک و %2 برای دمای راکتور تطابق خوبی با داده های صنعتی نشان داده است.

کلیدواژه ها:

کراکینگ ، بازده محصولات ، مدل سازی ، حالت پایا