مدیریت آب مزرعه در ایران باستان

قبل از قرن بیستم آب برای آبیاری مزارع و کشاورزی بود، اما از قرن بیستم به بعد، انرژی هم به آن اضافه گردید، و سپس آب شرب هم اهمیت فراوان و اصلی پیدا کرد. از ابتدای تاریخ سرزمین وسیع ایران با کمبود آب و مرتب نبودن بارش روبرو بوده است، و به همین ساختن سد و آبیاری و قنات و کاریز کار عادی حساب می شده.است بهمین جهت ایرانی ها اولین مردمانی بودند که این دانش و فن آوری را دانسته، و استادان ایرانی آنرا به شمال هندوستان، شمال آفریقا و اسپانیا بردند. تمدن های باستانی همگی در کنار رود های بزرگ شکل گرفتند، مانند: نیل، دجله، فرات، سند، گنگ، هوانگهو، یانگ تسه، و... اما تنها تمدنی که به دور از هر گونه رودخانه عظیم شکل گرفت و مالک الرقاب جهان باستان شد، تمدن ایران بود. جهش چشمگیر ایرانان مدیون قنات و کاریز، و آب شناسی اصولی بود. در زمان سلسله هخامنشیان، اگر کسی زمین بایری را آبیاری می کرد، تا پنج نسل از پرداخت هر گونه مالیات معاف بود.در این مقاله وضعیت مدیریت آب مزرعه در ایران باستان مورد بررسی قرار می گیرد.

کلیدواژه ها:

مزرعه ، آب ، مدیریت ، ایران باستان