اولویت بندی عوامل فردی موثر بر بازماندگی از تحصیل کودکان منطقه 19 تهران

بدون شک آموزش، تعلیم و تربیت از مهمترین اهداف دراز مدت هر کشور بوده که سرمایه گذاری در آن متضمن آینده ای روشن میباشد. از این رو عدم وجود سیستم آموزشی با کیفیت موجب به وجود آمدن معضلات گوناگون در سطوح مختلف می شود. از جملهاین معضلات مهم می توان به بازماندگی از تحصیل کودکان اشاره نمود. به طور کلی کودکان بازمانده از تحصیل کودکانی هستندکه یا هرگز به مدرسه نرفته اند یا پس از گذراندن چند مقطع تحصیلی بنا به دلایل مختلف از مدرسه خارج شده و ترک تحصیلنموده اند. در بین عوامل گوناگون به بررسی عواملی فردی پرداختیم. این پژوهش با بهره گیری از پرسش نامه محقق ساخته که بینکارشناسان، معلمان، مسولین و کودکان باز مانده از تحصیل منطقه 19 تهران که جامعه آماری این پژوهش را تشکیل می دادند،توزیع شده صورت گرفته و با استفاده از روش های آزمون فرض های آماری و آزمون فریدمن مهمترین عوامل فردی موثر بربازماندگی از تحصیل در میان کودکان منطقه 19 تهران شناسایی و رتبه بندی شده است. یافته های حاصل از پژوهش حاکی از آناست که از دید پاسخگویان عامل ارجحیت پول و درآمد به تحصیل بیشترین تاثیر را بر بازماندگی از تحصیل کودکان داشته است.همچنین عوامل انگیزه پایین، نداشتن علاقه به مدرسه و تحصیل و ناسازگاری با تکالیف مدرسه ، اشتغال در زمان تحصیل وکمک به امرار معاش خانواده و عدم توانایی برای ادامه تحصیل و کار به طور همزمان و خستگی جسمی ناشی از کار به ترتیببیشترین اهمیت و اولویت را در بین عوامل فردی به خود اختصاص داده اند.

کلیدواژه ها:

کودکان ، بازماندگی از تحصیل کودکان ، عوامل فردی