بازواب واقعه ی کربلا و ماجرای وصلیب مسیح (ع)در هنر نمایشی ایران و قرون وستای اروپا

پیگیرترین نظریه ها حاکی از آن است که تیاتر از دل اسطوره و آیین به در آمده و رشد و نمو یافته است. آیین ها و تیاترها از عوامل اساسی مشابهی استفاده می کنند: موسیقی، رقص، گفتار، صورتک، لباس، اجرا کنندگان و صحنه. تعزیه در اصطلاح به هنر نمایشی گفته می شود که فاجعه ی تاریخی- مذهبی کربلا و شهادت امام حسین(ع) و یارانش را هر سال در دهه ی محرم بازخوانی می کند مردم را به سوگواری دعوت می کند. اما این هنر که خاستگاه مذهبی دارد، از طرف دیگر هنری کاملا سنتی و بومی است. نگاهی به سیر و تحول آن پس از تثبیت شیعه بیش از هر چیز نشانگر بافت فرهنگی تعزیه است.از طرفی در اعصار مختلف تاریخ اروپا شاهد اجرای نمایش های عظیم در ذکر مصایب مسیح و ماجرای مصلوب شدن وی هستیم. نزدیکی های محتوایی و شکلی وشباهت هایی همانند پرده کشی و ذکر مصایب مسیح(ع) در اروپای قرون میانه با عزاداری وقایع عاشورا نزد سرزمین های اسلامی به ویژه شیعیان را نادیده نمی توان گرفت. مقاله ی حاضر به بررسی تطبیقی اشتراکات نمایش تعزیه در ایران و عید تجسد مسیح در قرون وسطی در اروپا پرداخته است.

کلیدواژه ها:

امام حسین(ع) ، عیسی مسیح(ع) ، تعزیه ، قرون وسطا