مقایسه کارایی برخی فرمولاسیون های علفکش فن مدیفام + دسمدیفام + اتوفومزیت رایج در کشور

سال انتشار: 1394
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 671

متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

IRANWEED06_143

تاریخ نمایه سازی: 11 خرداد 1397

چکیده مقاله:

معرفی و بررسی علف کش های جدید امری ضروری در مدیریت شیمیایی علف های هرز چغندر قند بشمار می رود. گزارش های فراوانی مبنی بر عدم کارایی برخی از فرمولاسیون های داخلی این علف کش ها و نیز برخی فرمولاسیون های وارداتی بویژه از کشور چین در مزارع چغندرقند وجود دارد. این تحقیق با هدف بررسی کارایی برخی فرمولاسیون های علف کش بتانال پروگرس او اف که مبدا ورود آن کشوری غیر از سازنده اصلی علف کش می باشد و کاربرد آن ها در مزارع چغندرقند کشور درحال گسترش است و مقایسه آن با فرمولاسیون اصلی علف کش، انجام شد. این آزمایش در سال 1392 در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار و با 8 تیمار شامل: سه فرمولاسیون مختلف از فن مدیفام + دسمدیفام + اتوفومزیت 1- ساخت شرکت بایر آلمان (بتانال پروگرس او اف 27/4%)، 2- فن مدیفام + دسمدیفام + اتوفومزیت 27/4% ساخت شرکت تراگوسای اسپانیا 3- فن مدیفام + دسمدیفام + اتوفومزیت 27/4% ساخت شرکت شرکت جیانگ سوی چین هر کدام در دو دوز شامل الف- 2/5 لیتر در هکتار در دو مرحله (1/25 لیتر در هکتار در ابتدای ظهور علف های هرز + 1/25 لیتر در هکتار با فاصله 14 روز پس از مرحله قبلی) ب- 3 لیتر در هکتار در مرحله 4-2 برگی چغندر قند همراه با تیمار وجین و عدم وجین علف های هرز بودند. 15 و 30 روز بعد از سمپاشی تراکم و وزن خشک علف های هرز در تمامی کرت ها اندازه گیری و برآورد چشمی خسارت مطابق جدول EWRC انجام شد. در انتهای فصل رشد نیز عملکرد غده چغندر اندازه گیری شد. نتایج نشان داد فرمولاسیون اصلی علفکش (بتانال پروگرس او اف ساخت بایر آلمان) در هردو دوز توصیه شده که قبلا نیز در کشور ثبت شده بیشترین کارایی در کنترل علف های هرز وکمترین خسارت بر چغندر قند و بیشترین عملکرد را داشتند.

نویسندگان

شهرام نوروززاده

استادیار مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی خراسان رضوی

مجید عباس پور

استادیار مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی خراسان رضوی