ارزیابی مولفه های مناسب سازی فضاهای عمومی شهری برای حضور افراد دارای معلولیت با استفاده از روش SWOT(نمونه موردی: خیابان خیام قزوین)

فضاهای شهری باید به گونه ای طراحی و اجرا شوند که قابل استفاده برای تمامی اقشار جامعه باشند. افراد دارای معلولیت جزء جدایی ناپذیر اجتماعات انسانی هستند که حضور فعال آنان در عرصه اجتماعی بیانگر سطح بالای کیفیات زیستی می باشد. کشور ایران نیز مانند سایر نقاط جهان، دارای جمعیت قابل توجهی از این قشر می باشند که عمدتا به دلیل عدم مناسب سازی فضاهای شهری، حضور کمرنگ تری نسبت به سایر افراد جامعه دارند. شهر قزوین نیز از این امر مستثنی نبوده و جمعیت معلولین آن حضور گسترده ای در فضاهای شهری ندارند. در تحقیق پیش رو هدف ارزیابی مولفه های مناسب سازی فضاهای عمومی شهری برای حضور موثر افراد دارای معلولیت در خیابان خیام قزوین می باشد. در این پژوهش برای حل مشکل مذکور از روش توصیفی- تحلیلی استفاده شده است. روش جمع آوری داده ها از طریق مطالعات کتابخانه ای و اسناد، روش مشاهده مستقیم و برداشت های میدانی بوده است. همچنین از روش دلفی در ارایه پرسشنامه ها، استفاده شده و در تدوین 40پرسشنامه، برای جمع آوری نمونه از کارشناسان و معلولان اختصاص داده شده است. سپس از ماتریس سوات، برای وزن دهی به هر فاکتور و استخراج راهبردهای چهارگانه کمک گرفته شده که در نهایت در مرحله نهایی پیشنهادات راهبردی مستخرج از نتایج راهبردهای چهارگانه سوات ارایه می شود. یافته های پژوهش بیانگر این است که در ارزیابی استراتژی های چهارگانه، راهبرد (ST) یا همان اقتضایی با امتیاز (2.75) از بین سایر راهبردهای مستخرج از ماتریس سوات انتخاب شد. در نهایت به منظور بهبود وضعیت مناسب سازی فضاهای شهری در محدوده خیام (حدفاصل چهارراه عدل تا سه راه طالقانی) پیشنهاداتی منطبق بر راهبرد برگزیده، ارایه شد.

کلیدواژه ها:

مناسب سازی ، فضاهای شهری ، معلولیت ، قزوین