بررسی میزان تاثیر طراحی بر اساس شاخصهای اقلیمی و زیست بومی در شهرک مسکونی (نمونه موردی شهرک تندگویان پارس جنوبی)

یکی از عوامل ارتقاء کیفیت زندگی شهری، ایجاد آسایش محیطی و اقلیمی و اقلیمی در فضاهای شهری است. توجه ویژه به طراحی سازگار با طبیعت و مسایل اقلیمی از جمله تعیین آسایش استفاده کنندگان از فضاهای بخصوص در دهه اخیر مورد توجه بسیاری از محققان و معماران و طراحان شهری قرار گرفته است. از عوامل موثردر ایجاد محیط دارای شرایط مطلوب از نظر آسایش اقلیمی، دو عنصر دما و باد بیشترین نقش را بر عهده دارند . بنابراین به منظور آسایش شهری و بالاخص ساخت و سازهای جدید لازم است که بخش های خوش آب وهواتر و دارای شرایط حرارتی مطلوب تر به مناطق مسکونی، آموزشی، اداری، خدماتی و تفرجگاهی اختصاص یابند در این راستا، تحقیق حاضر با نگرش به شاخص های اقلیمی و زیست بومی در طراحی شهرک های مسکونی به عنوان فاکتورهای آسایش اقلیمی و با مقایسه مطالعه و نه در مقیاس تک بنا و نه در مقیاس کل شهر است. بلکه مجموعه ای از بلوک های شهری و یا به عبارتی واحد همسایگی محیط تحت تاثیر حرکت باد، رطوبت و تابش مورد تحلیل قرار می گیرد. بدین ترتیب این تحقیق با زمینه شهرک جدید تندگویان پارس جنوبی بوشهر-جم و تمرکز به نمونه ای از واحد همسایگی در ناحیه 3 آن شهرک به عنوان نمونه موردی با استفاده از نرم افزار دیزاین بیلدر خواهد پرداخت و که در ابتدا به معرفی معیار کالبدی موثر در طراحی و در مرحله بعد به شبیه سازی و تحلیل رفتار شاخص های زیست اقلیمی موثر بر ارزیابی آسایش در بلوک های واحد همسایگی در نمونه موردی می پردازد. نتیجه این بررسی ها و تبیین اثر مقادیر کمی و کیفی معیارهای کلیدی تبیین شده بر میزان سرعت باد، زاویه آفتاب و درصد رطوبت محیط به ایجاد نگرشی کلی در ذهن معمار درباره موضوع و عوامل تاثیر گذار شاخص های اقلیمی منجر خواهد شد.