جایگاه زیر ساخت سبز بومی در دستیابی به منظر اکولوژیک با نگاهی به منظر بومی گیلان

بی توجهی به اکوسیستم در شهرسازی مدرن با تخریب منظر بومی موجب از بین رفتن گونه های جانوری و گیاهی بومی و صدمه دیدن محیط زیست می شود. اکولوژی منظر رویکرد نسبتا جدیدی است، که می تواند به نحوی مناسب بر طرف کننده اثرات نامطلوب محیط مصنوع بر محیط زیست طبیعی باشد. زیرساخت سبز عاملی اساسی در به خلق منظر اکولوژیک است که عملکردهای فراوانی در جهت هماهنگی با منظر طبیعی دارد. یکی از فاکتورهای اساسی در دستیابی به زیرساخت سبز آگاهی از ارزش ها و پتانسیل های منظر بومی و حفاظت از آن است. فرضیه این پژوهش اینست که زیرساخت های بومی به دلیل ارتباط عمبق با زمینه و حفاظت از عناصر منظر طبیعی می تواند به عنوان یک مدل اکولوژیک برای برای طراحی زیرساخت های جدید قلمداد شود. در مقاله حاضر ابتدا جایگاه زیر ساخت سیز در دستیابی به مفاهیم و اهداف منظر اکولوژیک شناسایی می شود. در مرحله بعد جایگاه منظر بومی و اهمیت حفاظت از آن تبیین می گردد. در نهایت به عنوان نمونه موردی ارزش های موجود در زیرساخت های منظر بومی گیلان مورد ارزیابی قرار می گیرد.

کلیدواژه ها:

زیرساخت سبز ، منظر اکولوژیک ، منظر بومی ، استان گیلان