نمادگرایی مفهومی و تاویل معنا از صورت در تزیینات مدرن

در بحث تزیینات که به عنوان یک اثر هنری جلوه گری می کند باید به لایه های فراتر از شیییت در درون اثر توجه کرد .اثر هنری عبارت است از یک نشانه و این نشانه نمایانگر چیزی است که غایب است . تزیینات علاوه بر اینکه به جز آن که یک شی ملموس باشد چیزی دیگر را با خود گرد می آورد در واقع یک فراشیییت می باشد وحدت بخش بودن به این معنی است که همه اجزا در پرتو یک هدف ویژه جایگاه و نقش و معنی و مفهوم پیدا کند . وحدت تنها در سایه هدفداری یک سامانه در یک مجموعه از سامانه ها به نام ابر سامانه معنی پیدا می کند. تزیین در هنر اسلامی را می توان اصیل گردانی آن ماده تعبیر کرد بدین معنی که هر فرایندی که باعث شود ماده اصیل گردد و یا نمونه ازلی و یا آرمانی شبااهت بیشتری داشته باشد آن ماده را نماد سرراستر و قابل درک تر از عالم باطن می سازد نقوش در هنر تنها جنبه تزیینی ندارد بلکه نماینده معانی و مفاهیم فرهنگی است که هنر را به عنوان زبان خود برگزیده است تا از طریق نمادها ، آموزه های عالی خود در خدمت اشاعه فرهنگ اسلامی است . روش پژوهش در این تحقیق از نوع توصیفی-تحلیلی و موردی می باشد .هدف از انجام این پژوهش در تزیینات اسلامی این بوده است که کدام اصول از نماد گرایی مفهومی در تزیینات مدرن مورد استفاده قرار گرفته . در پژوهش حاضر هفت مورد از ساختمان هایی که تزیینات به صورت مدرن در آن ها استفاده شده است اصول نمادگرایی مفهومی در آن ها بررسی شده است.

کلیدواژه ها:

نمادگرایی مفهومی ، نماد ، شکل تزیین ، اصل وحدت