توسعه پایدار روستایی و محیط زیست

توسعه پایدار فرآیندی است که بدون آسیب رساندن به ثبات نظامهای حیاتی ، نیازهای انسان را مرتفع نموده و رفاه و پیشرفت جوامع بشری و به تعبیری تعادل بین توسعه و محیط زیست را مهیا میسازد ودارای جنبه های اقتصادی ، اجتماعی ، سیاسی و زیست محیطی است. کمال مطلوب در توسعه پایدار ، مشارکت همه آحاد مردم از جمله روستاییان در برنامه ریزی طرحهای توسعه است . در توسعه پایدار روستایی لازمست که حقوق ، امتیازات و نیازهای روستاییان کاملا مشخص گردیده و با اولویت دادن به مردم روستا در جهت رفع چالش های توسعه روستایی گام برداشته شود .توجه به مسایل محیط زیست انسانی پس از تشدید فعالیت آلاینده ها در همه نقاط جهان بواسطه ارتباط متقابل انسان و محیط زیست و بویژه در روستاها امری طبیعی و ناگزیر بوده است . روشهای موجود مصرف در روستاها در درازمدت میتواند موجب نابسامانی در منابع از جمله محیط زیست گردد. حال با این شرایط برای پایداری محیط زیست روستایی چه باید کرد از طریق کشاورزان میتوان به توسعه پایدار در روستا دست یافت . روستاییان علاوه بر بازسازی جنگل ها ، در جلوگیری از آلودگی محیط زیست نیز نقش بسیار مهمی ایفا می کنند . به منظور حفاظت از محیط زیست ، راهکارهای متنوعی از جمله محافظت از منابع آب و عدم آلوده کردن هوا توسط سوختهای فسیلی و غیره وجود دارد . کشاورزی پایدار در روستاها متضمن ایجاد امنیت غذایی ، بهره برداری از جنگل ها و آبزی پروری پایدار ، تامین رفاه برای روستاییان ، ایجاد زیرساخت های قابل احیاء ، نگهداری از محیط زیست و استفاده مناسب از داده های کشاورزی ، حاصلخیزی خاک ، مدیریت آفات و عدم آسیب به محیط زیست جهت انتقال آن به نسلهای آینده میباشد .

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، کشاورزی ، زنان و جوانان ، مشارکت ، بهره وری ، محیط زیست