تاثیر الگوهای معماری زمینه گرا و نقش آن در بازیابی هویت

به دنبال رشد جمعیت و تغییر در شرایط و عوامل موثر برگسترش شهرها معماری ایران دچار بی هویتی و در حال از دست دادن پیشینه های ارزشمند خود می باشد. در چنین شرایطی لزوم توجه به الگوهای معماری زمینه گرا و استفاده از آن در بازیابی و انتقال هویت بسیار تاثیرگذار است. آنچه در این میان در درجه اول اهمیت قرار دارد، زمینه است. منظور از زمینه همان بستر و محیطی است که معماری درون آن شکل می گیرد. در این نوع معماری هر بنایی براساس زمینه های فرهنگی، اجتماعی، تاریخی، کالبدی و اقلیمی و شرایط خاص آن سایت و شکل می گیرد. پیام معماری زمینه گرا توجه به محیط کالبدی پیرامون اثر معماری است و نشان می دهد که این توجه می تواند هم برای خود اثر معماری و هم برای زمینه عاملی مثبت و تقویت کننده باشد. در این راستا نگرش صحیح در همساز نمودن بناها با هویت فرهنگی، آداب و رسوم، دین، طبیعت و اقلیم منطقه در جهت حفظ ارزش های تاریخی مبین هویت معماری بومی آن منطقه بوده و می تواند از اصلی ترین مولفه های زمینه گرایی باشد. بنابراین هدف از این تحقیق که با استفاده از روش تحقیق کیفی-توصیفی صورت گرفته و ابزار گردآوری داده ها، توسط منابع مکتوب و مدارک کتابخانه ای می باشد، استفاده از الگوهای معماری زمینه گرا و تاثیر آن در بازیابی هویت منطقه است.

کلیدواژه ها:

زمینه ، معماری زمینه گرا ، ابعاد زمینه گرایی ، هویت