بررسی نقش معماری زمینه گرا در پایداری اجتماعی به منظور حفظ هویت الگوهای معماری

رشد بی رویه شهرها و عدم توجه به زمینه های کالبدی، تاریخی و اجتماعی، فرهنگی پیرامون اثر معماری باعث به وجود آمدن شهرهای با ظاهر نامتناسب شده است.معماری زمینه گرا توجه به محیط پیرامون را مهم شمرده و این مهم را عامل مثبت برای اثر معماری نیز میداند؛ به عبارت دیگرنقطه مشترک معماری و شهرسازی است. توسعه پایدار به عنوان یک هدف چند بعدی شامل بعد اجتماعی و فرهنگی است که به اندازه مفهوم محیط زیست و مسائل اقتصادی مهم است. بعد اجتماعی پایداری عدالت و تساوی، تطبیق پذیری، محبوبیت، دوام، امنیت، هویت اجتماعی را به ارمغان میآورد. در اینجا این سئوال مطرح می شود که آیا طراحی زمینه گرا در بستر شهر برای زنده نگاه داشتن هویت الگوهای معماری پاسخگو است؟ امروزه پایداری از مباحث مهم به شمار میآید ترجیح دادن سودهای اقتصادیدر بافت شهرها باعث از بین رفتن محیط مطلوب شده است. این مقاله به مطالعه نقش معماری زمینه گرا در توسعه پایداری اجتماعی شهری و ارتباط تنگاتنگش با محیط پیرامونش می پردازد تا به یک کولاژ شهری منسجم که روابط فضایی گذشته وآینده را در بر دارد؛ برسد.