مدلسازی و تحلیل پایداری نگهداری موقت ایستگاه های پروژه قطار شهری اهواز به روش دیوار دیافراگمی (مطالعه موردی ایستگاه ساعت)

امروزه با افزایش جمعیت در شهرهای بزرگ، مراکز خرید، باشگاه های ورزشی و سیستم های حمل و نقل به زیر زمین انتقال پیدا کرده است. ایجاد سیستم های حمل و نقل در زیر زمین منجر به کاهش ترافیک و افزایش ایمنی در حمل و نقل مسافر شده است. شهر اهواز به عنوان یک کلان شهر از این مقوله مستثنا نیست. طرح سیستم قطار شهری اهواز به عنوان مهمترین سیستم حمل و نقل شهری استان خوزستان در چهار خط با طول تقریبی ۷۰ کیلومتر در دست احداث است. اصلی ترین مسیر این پروه، خط ۱ است که به طول تقریبی ۲۳ کیلومتر شمال شرقی شهر را با عبور از مرکز شهر (نادری) و رودخانه کارون به جنوب غربی شهر متصل می کند. این مسیر مشتمل بر ۲۴ ایستگاه است که درحال حاضر عملیات اجرایی خط یک درحال انجام است. بمنظور طراحی سیستم گود ایستگاه ساعت مدل هایی با ارتفاع دیوار و تعداد استرات های مختلف ساخته شده است و برای هریک تاثیر عوامل متعددی چون نشست های قایم و افقی، ضریب اطمینان پایداری گود، نیرو های نگهدارنده ها، مقاومت سازه ای دیوار و پدیده جوشش مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج حاصل از این بررسی نشان می دهد که عامل غالب در گسیختگی مدل ها بالا زدگی بسیار زیاد انتهای گود است که موجب وقوع جوشش در کف گود خواهد شد. بدین منظور با توجه به شیب اطمینان جوشش، استفاده از دیوار با عمق ۳۰ متر و با توجه به نحوه توزیع نیروهای مهار های افقی، مدل A با دو ردیف استرات و مدل B با سه ردیف استرات و با تیرآهن های متفاوت جهت پایداری سیستم گود پیشنهاد شده است. در این مقاله طرح های فنی پیشنهادی مناسب اجرا ارایه شده و مشکلات اجرایی آنها نیز بیان شده است . همچنین تاثیر طول گام حفاری بر میزان تنش وارده بر سیستم نگهداری و جابجایی آن مورد ارزیابی قرار گرفت و بهترین گام حفاری انتخاب گردید.

کلیدواژه ها:

سیتم حمل و نقل ، سیستم نگهداری ، پدیده جوشش ، پایداری گود ، Plaxis