اصول طراحی منظر پایدارشهری با رویکرد سرزندگی

منظر شهری سطح تماس میان انسان وپدیده شهر است واز این رو بخش قابل توجهی از دانش وعواطف محیطی شهروندان تحت تاثیر آن شکل می گیرد. اهمیت منظر شهری، به عنوان واسطه میان انسان وپدیده شهر، به اندازه ای است که برخی اوقات درتعریف طراحی شهر گفته اند: طراحی شهر مدیریت منظر شهری(منظر عینی وذهنی)است. منظر شهری وسیله ای است که شهررا پدیدار می کند. دستیابی به منظر مطلوب در فضاهای عمومی شهری علاوه بر افزایش مراودات اجتماعی، به ایجاد احساس مطلوبیت ورضایت محیطی منجر می گردد. فضاهای شهری همواره محل بروز رویدادهای متنوع شهر ازقبیل رفت وآمد، دادوستد، تبادلات فرهنگی، انجام مراسم مذهبی، بیان آرا سیاسی وتفریح، پرسه زدن و... بوده اند. درتعریف توسعه پایدارمی توان گفت، توسعه ای است که نیازهای زمان حال را تامین می کند بدون آنکهتوانایی نسلهای آتیدر پاسخگویی به نیازهایشان را به خطربیندازد. درتامین پایداری چهار حوزه؛ اکولوژی، جامعه، اقتصاد واخلاق اهمیت دارند. به طورکلی اهداف طراحی شهری درچارچوب توسعه پایدار، برحفاظت هم زمان از محیط طبیعی ومحیط انسان ساخت تاکید دارد. هدف از این پژوهش دستیابی به مولفه هایی برای ارزیابی پایداری وسرزندگی فضاهای شهری می باشد. برای این منظور از روش تحقیق توصیفی بهره گیری شده است تا ضمن بررسی مبانی نظری موجود ونیز نمونه های بین المللی به مفاهیم کلیدی دست یافت. ارزیابی نتایج حاصل از این پژوهش نشان می دهد توجه به سه مولفه عملکردی، تجربی زیبایی شناختی و زیست محیطی، درعین لحاظ کردن اهمیت ساکنان، امنیت ومراودات اجتماعی آنان، گردهمایی ها، دسترسی، هویت و... در ایجاد منظر پایدار وسرزنده موثر می باشند.

کلیدواژه ها:

طراحی شهری ، منظر شهری ، پایداری ، منظر شهری پایدار ، سرزندگی