بررسی مدل های ریاضی سنسورهای ماهواره ای برای تعیین موقعیت سه بعدی

امروزه نیاز به استفاده از مدل های ریاضی برای مدل سازی سنسور ماهواره ای و تعیین موقعیت سه بعدی عمدتا به دلیل عدم وجود اطلاعات از سنسور ماهواره ای برخی از ماهواره های جدید با قدرت تفکیک پذیری و وضوح بالا ، افزایش یافته است. علاوه بر آن مدل های ریاضی را می توان برای سنسور ماهواره های مختلف به کار برد، چون آن ها مدل های ریاضی مستقل از زمان هستند و به بسته نرم افزاری تجاری تخصصی نیاز ندارند. این تحقیق به بحث در مورد کاربرد مدل های ریاضی می پردازد که توسط مدل افاین سه بعدی و مدل های چند جمله ای برای مدل سازی و تعیین موقعیت ارایه می شوند. اهداف این تحقیق نشان دادن این موارد است: اولا مدل افاین سه بعدی و اصلاحات آن از مدل چند جمله ای سه بعدی برای سنسور ماهواره های مختلف و انواع مختلف زمین، مناسب و قابل اجرا می باشد. دوما در برخی شرایط مدل های تجربی می توانند صحت و دقتی نزدیک به صحت مدل های ریاضی دقیق ایجاد نمایند. سه مجموعه داده از سه سنسور ماهواره ای مختلف (Spot4, IRS/ID, Ikonos) در تحقیق استفاده شده است که انواع مختلف زمین (دشت، تپه ای و کوهستانی) را تحت پوشش قرار می دهند. شرایط و محدودیت های مدل ها و مجموعه داده های مورد استفاده در کار مورد بحث و بررسی قرار می گیرند. نتایج نشان می دهد که مدل های ریاضی را می توان با موفقیت با انواع مختلف سنسورهای ماهواره ای و برای انواع مختلف زمین مورد استفاده قرار داد. به طور کلی وقتی تعداد متوسطی از نقاط کنترل زمینی دقیق، مورد استفاده قرار می گیرد، صحت یک به سه پیکسل به دست می آید.

کلیدواژه ها:

مدل سازی سنسور ، سنسورهای ژیودتیک ، تعیین موقعیت سه بعدی ، مدل های ریاضی