بررسی رویکرد زمینه گرایی و طبیعت گرایی در پروژه های هومن بالازاده. نمونه های موردی: ویلای مهرشهر، مسکونی دزاشیب، اداری-تجاری فیروزه.

با توجه به روند متداول و بی هدف شکل گیری معماری و طراحی های صورت گرفته و کم رنگ شدن هویت ایرانی در بسیاری از پروژه هایی که در چند دهه اخیر در ایران به وجود آمده است، لزوم توجه به طراحی های معمارانه و استاندارد که توسط معماران سرشناس کشور انجام شده است بیش از گذشته احساس می شود. هدف از این پژوهش، رسیدن به برخی از معیار های قابل توجه در طراحی های معمارانه برای شاخص شدن اثر معماری و داشتن هویت ایرانی آن ها و پی بردن به روند تفکر و طراحی معماران موفق بوده که برای این منظور به انتخاب و بررسی تعدادی از پروژه های یکی از معماران مطرح کشور آقای مهندس هومن بالازاده پرداختیم. روش پژوهش در این مقاله به صورت توصیفی-تحلیلی و گردآوری اطلاعات به صورت کتابخانه ای و میدانی بوده است که در نهایت با روش استدلال قیاسی به بیان الگوهای مورد نظر در زمینه گرایی و طبیعت گرایی پرداخته شده است. رسیدن به شاخص های مورد نظر طراح مانند توجه به محیط طبیعی و پوشش گیاهی، برقراری ارتباط بین درون و بیرون، توجه به دسترسی ها، تهویه و نور طبیعی، اقلیم، توجه به کاربران و ... که از معیارهای طراحی با رویکرد زمینه گرایی بوده و همچنین به دلیل وجود نقاط مشترک بعضی از این معیارها با معیارهای موجود در معماری ارگانیک این نتیجه حاصل شد که تلفیقی از زمینه گرایی و طبیعت گرایی، رویکرد مورد نظر طراح در این پروژه ها بوده است.

کلیدواژه ها:

زمینه گرایی ، طبیعت گرایی ، هویت ایرانی ، هومن بالازاده ، روند طراحی ، طراحی معمارانه