تحلیل عوامل اجتماعی موثر بر مشارکت شهروندی: ارزیابی تجربی نظریه خواست گرایی مدنی

مشارکت شهروندی مولفه ی اصلی در نیل به اهداف توسعه مدیریت شهری است. و همچنین فرایندی است که در آن افراد بی تجربه و معمولی یک اجتماع، قدرت اتخاذ تصمیم در زمینه ی امور معمولی اجتماع خود را تجربه و تمرین می-کنند که علل و عوامل بسیاری شدت و میزان آن را تعیین می کند. در پژوهش حاضر که با عنوان تحلیل عوامل اجتماعی موثر بر مشارکت شهروندی: ارزیابی تجربی نظریه خواست گرایی مدنی نام دارد، به بررسی تاثیر عواملی چون حس اثربخشی، عضویت گروهی، بسیج گروهی، منابع و تعامل روانی بر میزان مشارکت شهروندی و گرایش به مشارکت شهروندی پرداخته شد. چهارچوب نظری این تحقیق خواست گرایی مدنی است که با نام متفکرانی چون سیدنی وربا و نورمن نای شناخته می شود. این پژوهش از نوع کاربردی و روش آن پیمایش می باشد، و ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه است که پس از سنجش روایی و پایایی آن، بر طبق فرمول کوکران جمعیت نمونه 900 نفر از شهروندان مناطق 22 گانه تهران از طریق نمونه گیری طبقه ای تعیین شد. و پس از گردآوری اطلاعات از طریق نرم افزار spss به تجزیه و تحلیل داده ها پرداختیم. یافته های پژوهش حاکی از آن است که بین زنان و مردان در میزان مشارکت و گرایش به مشارکت تفاوت معنی داری وجود ندارد. همچنین بین سطح تحصیلات و میزان مشارکت نیز تفاوت معناداری مشاهده نشد این در حالیست که بین سطح تحصیلات و گرایش به مشارکت تفاوت معنی داری وجود دارد. بین میزان درآمد با مشارکت وگرایش به مشارکت نیز تفاوت معنی داری وجود دارد. نتایج تحلیل های رگرسیونی نشان داده است که بین متغیرهای عضویت گروهی، اثربخشی، تعامل روانی و بسیج گروهی با مشارکت و گرایش به مشارکت رابطه معنی داری وجود دارد. متغیر عضویت گروهی بیشترین تاثیر را بر میزان مشارکت و اثربخشی بیشترین تاثیر را بر میزان گرایش به مشارکت داشته است. در نهایت یافته های رگرسیون چند متغیره مشارکت و گرایش به مشارکت حاکی از آن است که متغیرهای مستقل تحقیق توانسته اند 12 درصد از تغییرات متغیر میزان مشارکت و 37 درصد از تغییرات گرایش به مشارکت را تبیین کنند.

کلیدواژه ها:

مشارکت شهروندی ، امور محلی ، شهرداری ، تهران