مطالعه آزمایشگاهی تاثیر ژیوگرید در سازه های بتنی

امروزه بتن و استفاده آن در سازه های عمرانی بعنوان یکی از مصالح اصلی در صنعت ساخت و ساز به شمار می آید. تمایل زیاد صنعت به استفاده ازمصالح بتنی منجر به انجام تحقیقات زیادی در زمینه اصلاح معایب آن شده است. یکی از ضعف های مشهور در بتن، تردشکنی و عدم شکل پذیریذاتی مصالح بتنی می باشد.در حال حاضر تسلیح اعضای بتنی به وسیله آرماتورهای فولادی، الیاف و مواد پلیمری تلاشی جهت غلبه بر آن می باشد. ولی استفاده از آرماتور در برخی سازه های خاص دانشمندان را بر این داشت تا به فکر جایگزین مناسب برای آرماتور باشند و یا حداقل از مصرف آرماتور در سازه بکاهند که به طبع صرفه اقتصادی نیز داشته باشد. سازه هایی که از مصالح پلاستیکی ژیوگرید مسلح سازی می شوند از لحاظ هزینه، وزن و سختی اجرا از تسلیح کننده های فولادی به مراتب کم هزینه تر، کم وزن تر و اجرای بسیار آسان تر دارد. در این تحقیق نمونه های آزمایشگاهی با استفاده از ژیوگرید نوع Go 30 KN/m^2 در حالت های مختلف چند لایه و نحوه قرار گیری ژیوگرید در داخل نمونه با حالت های بدون در نظر گرفتن ژیوگرید مورد بررسی قرار گرفت و از نتایج مهم آن افزایش بیش از 16 درصدی در مقاومت کششی نسبت به حالت بدون در نظر گرفتن ژیوگرید که به دنبال آن باعث کاهش 15 درصدی آرماتور های کششی مورد استفاده در حالت ترکیبی ژیوگرید و آرماتور می باشد.

کلیدواژه ها:

ترد شکنی ، شکل پذیری بتن ، مصالح پلاستیکی ژیوگرید ، مقاومت کششی