پاسخدهی محیطی و الگوی فضاهای باز میانی در مجموعه های مسکونی (مطالعه تطبیقی دو مجموعه مسکونی در شهر شیراز)

مشکلاتی نظیر افزایش جمعیت، کمبود زمین و ملاحضات اقتصادی در بخش مسکن، منتج به طراحی و ساخت مجموعه های متراکم مسکونی شده است. علاوه براین موارد، نیازهای اکولوژیکی، زیباشناسانه و روانشناسانه منجر به خلق فضاهایی باز در میان و بین این مجموعه ها شد. ارکانی نظیر مقیاس و کیفیات زندگی در این فضاهای باز، همواره مورد بحث طراحان و روانشناسان قرار داشته است. پژوهش پیش رو با هدف سنجش پارامتر های انعطاف پذیری، تناسبات بصری و خوانایی که از مهمترین مولفه های پاسخدهی محیطی هستند بر فضای باز مجموعه های مسکونی، انجام شده است. از آنجا که سوابق تحقیق در این زمینه بیان کننده ی ارتباط نزدیک میزان مطلوبیت فضاها ی باز مسکونی و کیفیت اجتماعی ساکنین با ویژگی های کالبدی آنها است، لذا دراین پژوهش، ارزیابی میزان پاسخ دهی فضای باز میانی مجموعه های مسکونی با استفاده از روش تحقیق پیمایشی صورت گرفته است. نتایج حاکی از آن بود که در مجموعه هایی که حایز کیفیات کالبدی بالاتری هستند، افراد تمایل بیشتری به استفاده از فضای باز دارند و در این فضاها احساس سرزندگی بیشتری می کنند. عواملی نظیر تعداد و نحوه چیدمان درختان و گل ها، رنگ-آمیزی مناسب، سایبان های متنوع مصنوعی و طبیعی و نورپردازی زیبا و مکفی، نقش عمده ای بر پاسخدهی محیط به نیازهای ساکنین خواهند داشت.

کلیدواژه ها:

فضای باز مسکونی ، پاسخدهی محیطی ، خوانایی ، انعطاف پذیری ، تناسبات بصری