بررسی اثربخشی تحریک الکتریکی مغز از روی جمجمه (tDCS) بر روی بهبود حافظه فعال و آگاهی واجی در کودکان مبتلا به اختلال خواندن

اهداف: خواندن یکی از مهارت های ارتباطی انسان است که زیر بنای سواد آموزی فرد می باشد. حافظه فعال و آگاهی واجی خودکار بخشی از دانش زبانی فرد هستند. تحریک مستقیم الکتریکی مغز از روی جمجمه یک تکنیک است که برای تحریک نواحیمختلف مغز در بیماران نورولوژیکی و روانپزشکی به کار می رود. هدف از این مطالعه، تعیین اثر بخشی تحریک الکتریکی مغز ازروی جمجمه (tDCS)، در ناحیه پیش پیشانی خلفی جانبی و بررسی تاثیر آن بر میزان بهبودی توانایی آگاهی واجی و حافظه فعالدر کودکان مبتلا به اختلال خواندن بود. روش پژوهش: پژوهش حاضر نیمه تجربی، با طرح کارآزمایی بالینی یک سو کور انجامشد و گروه آزمایش و گواه از نوع مداخله اطلاعی نداشتند، به این صورت که تعداد 40 دانش آموز پسر پایه اول ابتدایی مبتلا بهاختلال خواندن شهر یزد به صورت نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند و در دو گروه آزمایش و گواه به طور تصادفی جای گرفتند.گروه آزمایش، 10 جلسه تحریک آندی و کاتدی همزمان (2 میلی آمپر - 20 دقیقه) را به ترتیب در قشر پیش پیشانی خلفیجانبی (DLPFC) چپ و راست دریافت کرد و گروه گواه، 10 جلسه تحریک الکتریکی ساختگی (20 دقیقه). تجزیه و تحلیل داده هابا استفاده از نرم افزار SPSS.19 و آزمون کولوموگراف اسمیرنوف و t زوجی صورت پذیرفت. یافته ها: امتیاز آزمون های آگاهیواجی، حافطه فعال و خواندن بعد از درمان فعال (05 / 0 > P) در مقایسه با تحریک الکتریکی ساختگی به طور معناداری افزایش پیداکرد. نتایج: با توجه به نتایج این مطالعه، تحریک الکتریکی مستقیم در قشر پیش پیشانی خلفی جانبی موجب بهبود توانایی آگاهیواجی، حافظه فعال و خواندن می شود.

کلیدواژه ها:

تحریک مستقیم الکتریکی مغز از روی جمجمه ، اختلال خواندن ، آگاهی واجی ، حافظه فعال