مقایسه اثربخشی آموزش مادران با رویکرد آدلری و بازی درمانی گروهی بر کودکان دارای اختلال سلوک

پژوهش حاضر به منظور مقایسه اثربخشی دو روش آموزش والدین با رویکرد آدلری و بازی درمانیگروهی و مستقیم بر کاهش نشانه های اختلال سلوک در کودکان دبستانی 8 تا 10 ساله در شهر همداناجرا شد. این پژوهش از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون است. نمونه گیری از میان شش مدرسه پسرانه در ناحیه یک و شش مدرسه پسرانه در ناحیه دو آموزش و پرورش همدان آغاز شد،سپس از میان 80 نفر از کودکانی که از نظر مسیولین مدرسه، دچار اختلال بودند و به مرکز مشاورهارجاع داده شده بودند به صورت در دسترس انتخاب شدند، مصاحبه تشخیصی براساس DSM-IV TR بهعمل آمد. از بین آنها 24 نفر براساس مصاحبه تشخیصی، پرسشنامه علایم مرضی کودکان (CSI-4) (فرموالدین) و پرسشنامه ارزیابی رفتاری راتر B2 (فرم معلم) دارای ملاکهای تشخیصی اختلال سلوک بودندو تمایل به همکاری تا پایان کار را داشتند انتخاب شدند و به صورت همتاسازی و تصادفی 12 نفر ازمادران در گروه آموزش مادران و 12 نفر از کودکان در گروه بازیدرمانی قرار گرفتند. گروه آزمایشیمادران هفت جلسه 120 دقیقه ای، هفته ای یک بار در جلسات آموزش گام به گام فرزندپروریکارآمد (استپ)، گروه آزمایشی کودکان به مدت یک ماه و نیم، هفته ای دو بار در جلسات 60 دقیقه ای دربازی درمانی گروهی مستقیم شرکت کردند. در این پژوهش به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون t ،جهت رتبه بندی متغیرها از آزمون فریدمن و جهت مقدار تاثیر مولفه ها از آزمون تحلیل واریانس یکطرفهاستفاده شده است. براساس نتایج بدست آمده، در دو گروه آموزش مادران و بازی درمانی کاهشمعناداری در شدت نشانه های اختلال سلوک مشاهده شد و بین دو روش تفاوت معنادار بود.

کلیدواژه ها:

آموزش مادران ، بازی درمانی گروهی ، اختلال سلوک ، رویکرد آدلری ، کودک