سازمان یابی فضایی شهری در مناطق مرزی نمونه موردی: استان سیستان و بلوچستان

مناطق مرزی نسبت به سایر مناطق کشور دچار عدم تعادل بیشتری در راستای سازمانیابی فضا یی می باشند. در استان سیستان و بلوچستان به عنوان یکی از مناطق ژیوپولتیکی مهم کشور این نامتعادلی محسوس می باشد. لذا در این پژوهش به بررسی نحوه سازمان یابی فضایی شهرهای استان پرداخته شده است. روش تحقیق در این مقاله، توصیفی تحلیلی است. - تکنیک گردآوردی آمار و اطلاعات، با استفاده از روش های کتابخانه ای و استفاده از جداول آمارنامه ها می باشد. همچنین جهت طبقه بندی و تجزیه و تحلیل اطلاعات مذکور از رتبه اندازه لگار یتمی جهت ارز یابی تع ادل در استان سیستان و بلوچستان پرداخته شده؛ همچنین به منظور ارزیابی وضعیت نخست شهری از پنج شاخص نخست شهری، دو شهر، شاخص گینزبرگ، چهار شهر مهتا و شاخص مامو و الوصابی بهره برده شده است. نتایج حاصل از بررسی نخست شهری با توجه به پنج شاخص نخست شهری، دوشهر، گینزبرگ، چهارشهر مهتا و مامو بیانگر این است که پدیده نخست شهر ی در تمام دوره ها در نظام شهری استان وجود داشته است. توزیع لگاریتمی نظام شهری استان بیان می کند از سرشمار ی 1365 میزان Rبه عدد 1 نزدیکتر شده و این نشان دهنده نزدیکی به تعادل دارد. همچنین، نمودار جمعیت واقعی با جمعیت مدل ی انطباق بیشتری یافته است؛ با این حال، در شهرهای کوچک کشمکش جمعیتی هنوز مشاهده می شود.

کلیدواژه ها:

سازمان یابی فضایی ، مناطق مرزی ، استان سیستان و بلوچستان