رابطه تاب آوری مادران با خودکارآمدی دختران نوجوان

مقدمه: تاب آوری یکی از ویژگی های شخصیتی هست که انسان را در مقابل مشکلات و اتفاقات و شرایط بسیار سخت یاری می دهد. بنابراین هدف پژوهش حاضر تعیین رابطه تاب آوری مادر با خودکارآمدی دختران نوجوان است. روش: روش پژوهش حاضر بدلیل بررسی رابطه بین متغیرهای پژوهش از نوع توصیفی همبستگی بوده، در پژوهش حاضر جامعه آماری کلیه دانش آموزان دختران هنرستان های فنی حرفه ای پایه دوم متوسطه شهر کرج به تعداد 4023 نفر بودند، به همین منظور تعداد 188 نفر دختر و 188 نفر مادر براساس فرمول پلنت به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و سه پرسشنامه تاب آوری کونور و دیویدسون ( 2003 ) و پرسشنامه خود اثرمندی کودکان و نوجوان بندورا ( SEQ-C ). استفاده شده. یافته: ابتدا از آمار توصیفی استفاده شده است و داده های حاصل از پژوهش در جداول مربوطه نشان داده شده. به منظور تجزیه و تحلیل فرضیه های پژوهشی باتوجه به ماهیت آنها از آزمون های مناسب آماری ( استنباطی ) رگرسیون دو متغیره استفاده شده است. نتایج آزمون همبستگی پیرسون در جدول نشان داده شده است. براساس داده ها ی این جدول، تاب آوری مادران با خودکارآمدی دختران نوجوان رابطه مثبت دارد. یعنی هر قدر میزان تاب آوری مادران بالاتر می رود، میزان خودکارآمدی در دختران نوجوان افزایش می یابد. در این آزمون میزان سطح معناداری در هر دو آزمون کالموگراف اسمیرنوف و شاپیرو بیشتر از سطح معناداری جدول نمایش داده شده است. با اطمینان می توان بر فرض نرمال بودن تاکید نمود. نتیجه: هر چه تاب آوری مادران بالا برود خودکارآمدی دختران بالا می رود. میزان تاب آوری با خودکارآمدی همبستگی مثبت معنی دار دارند. تاب آوری مادران. و سطح اطمینان 99 / 0 می باشد. در پژوهش حاضر میزان تاب آوری مادران بدون آموزش 22 /. گزارش شده است. پیشنهاد پژوهشگر آموزش تاب آوری می باشد.

کلیدواژه ها:

تاب آوری ، خودکارآمدی ، نوجوان