رابطه تاب آوری مادر با پرخاشگری رابطه ای دختران نوجوان

تاب آوری یکی از ویژگی های شخصیتی هست که انسان را در مقابل مشکلات و اتفاقات و شرایط بسیار سخت یاری می دهد. بنابراین هدف پژوهش حاضر تعین رابطه تاب آوری مادر با پرخاشگری رابطه ای و خودکارآمدی دختران نوجوان است. روش: روش پژوهش حاضر بدلیل بررسی رابطه بین متغیرهای پژوهش از نوع توصیفی همبستگی بوده، در پژوهش حاضر جامعه آماری کلیه دانش آموزان دختران هنرستان های فنی حرفه ای پایه دوم متوسطه شهر کرج به تعداد 4023 نفر بودند، به همین منظور تعداد 188 نفر دختر و 188 نفر مادر براساس فرمول پلنت به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و سه پرسشنامه تاب آوری کونور و دیویدسون ( 2003 ) و پرسشنامه پرخاشگری باس ( 1992 ) . استفاده شده. یافته: ابتدا ازآمار توصیفی استفاده شده است و داده های حاصل از پژوهش در جداول مربوطه نشان داده شده. به منظور تجزیه و تحلیل فرضیه های پژوهشی باتوجه به ماهیت آنها از آزمون های مناسب آماری ( استنباطی) رگرسیون چند متغیره استفاده شده است. نتایج آزمون همبستگی پیرسون در جدول نشان داده شده است. براساس داده های این جدول، تاب آوری مادران با پرخاشگری رابطه ای، رابطه ای منفی دارد. یعنی هر قدر میزان تاب آوری مادران بالاتر می رود، میزان پرخاشگری رابطه ای در دختران نوجوان کاهش می یابد. در این آزمون میزان سطح معناداری در هر دو آزمون کالموگراف اسمیرنوف و شاپیرو بیشتر از سطح معناداری جدول نمایش داده شده است. با اطمینان می توان بر فرض نرمال بودن تاکید نمود. نتیجه: هر چه تاب آوری بالا برود مولفه های پرخاشگری پایین می آید بجز پرخاشگری کلامی که روی آن تاثیری ندارد. تاب آوری مادران. و سطح اطمینان 99 / 0 می باشد. در پژوهش حاضر میران تاب آوری مادران بدون آموزش 22 /. گزارش شده است. پیشنهاد پژوهشگر آموزش تاب آوری می باشد.

کلیدواژه ها:

تاب آوری ، پرخاشگری ، نوجوان