رابطه مصالح نوین و پایداری

امروزه به وفور شاهد هشدارهای پی در پی اتمام انرژی های طبیعی در رسانه ها، مطبوعات و فضاهای عمومی بوده اید و هر کس به سهم خود در جستجوی راهی برای حل این مشکل است. از جمله معماران که به دنبال این موضوع تحولاتی را در ساخت و سازهای امروزی خود ایجاد کرده اند که در دو دهه گذشته کمتر مرسوم بود. از جمله این تحولات می شود می توان به توسعه در زمینه مصالح، فرآورده ها و روش های ساخت ابداعی، حرکت به سوی ساختمان هایی با کارایی بالاتر و صرفه اقتصادی بهتر و سازگار با محیط زیست اشاره کرد. بنابراین در این مقاله، ابتدا به بررسی مصالح ساختمانی نوین پرداخته و در پی یافتن بهتین پاسخ به این پرسش می بیم که آیا می توان مصالح ساختمانی را به سوی مصالح پایدار سوق داد و در این رابطه، معماران می توانند کمکی به حفظ محیط زیست کنند این پژوهش به لحاظ هدف از نوع کاربردی و به لحاظ ماهیت و روش از نوع بنیادی بوده و روش گردآوری اطلاعات کتابخانه ای می باشد. نتیجه کلی در این تحقیق نشان می دهد که با طراحی های اندیشمند معماران در جهت پایداری و استفاده از مصالح پایدار، می توان در جهت کاهش نشر آلاینده های هوا و گارزهای گلخانه ای، کاهش هزینه نگهداری ساختمان ها، حفظ محیط زیست و در نهایت رسیدن به معماری پایدار گام های موثری برداشت.

کلیدواژه ها:

محیط زیست ، اتلاف انرژی ، مصالح نوین ، معماری پایدار