معماری ارگانیک و رابطه آن با طبیعت

معماری ارگانیک ترکیب ساختمان با طبیعت و نه تحمیل ساختمان بر طبیعت است. مفهوم سبک ارگانیک نیز همانند بسیاری از دیگر مفاهیم به کار گرفته شده در معماری، از رشته های دیگر وام گرفته شده، و زمانی که برای معماری و ساختمان به کار می رود، تعیین حدود آن مشکل است. این مفهوم، روابط هماهنگ بین کل و جزء را در خود جای می دهد، اما همچنین با فرایندهایی طبیعی همچون تولد و رشد و مرگ ارتباط دارد. معماری ارگانیک کم و بیش همان اجتماع ارگانیک است و همان طوری که یک اجتماع ارگانیک باید از قبول آنچه که از خارج به زندگی تحمیل می شود و با طبیعت و خصوصیات نوع انسان مغایر است، معماری ارگانیک هم نمی تواند مقهور و تسلیم قوانین زیبایی شناسی یا ذوق ساده یک فرد باشد. معماری ارگانیک باید بهر انسان آنچنان مکان مناسبی برای کار و زندگی تقدیم کند که او بتواند از بودن در آن خود را خوشحال و مفید احساس کند. ایده معماری ارگانیک فقط به لفظ ارتباط ساختمان با محیط های طبیعی اشاره نمی کند، بلکه چگونگی طراحی ساختمان ها تفکر دقیقی هست درباره اینکه آیا اینها ارگانیسم یکپارچه ای بودند. همچنین ضرورتا معماری ارگانیک طراحی تحت اللفظی از هر جزء ساختمان است. از پنجره تا کف سازی ها، تا صندلی های شخصی، و هرچیزی که قصد دارد فضا را پر کند. در این پژوهش هدف بر آن است با پرداختن به مفاهیم و اصول معماری ارگانیک ، قابلیت های این معماری را در ساختن ساختمان های نسل آینده که همسو با طبیعت می باشند بررسی نمود.

کلیدواژه ها:

معماری ارگانیک ، ساختمان ، طبیعت