تبیین آثار کودک آزاری در گرایش به اعتیاد

پژوهش حاضر با هدف تبیین آثار کودک آزاری در گرایش به اعتیاد دانشجویان اجراشده است. این پژوهش از نوع توصیفی-همبستگی بود که 400 نفر از دانشجویان پسر دانشگاه شهید مدنی آذربایجان و آزاد اسلامی تبریز و پیام نور تبریز به شیوه نمونه-گیری خوشه ای چندمرحله ای بر اساس دانشکده و کلاس تنظیم و پرسشنامه های اعتیاد پذیری انیسی، پرسشنامه تجربه یآزاردیدگی در دوران کودکی برنشتاین و همکاران را تکمیل نموده اند. نتایج ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که بین تجربه یآزاردیدگی در دوران کودکی (r=0/35, P> 0/01) با اعتیاد پذیری دانشجویان ارتباط معناداری وجود دارد. همچنین با توجه بهرگرسیون همزمان، تجربه ی آزاردیدگی در دوران کودکی (R(2)=14%) با توان مطلوبی توانستند اعتیاد پذیری دانشجویان راپیش بینی کنند. با توجه به نتایج این پژوهش، شروع مداخلات پیشگیرانه با هدف قرار دادن تجربه ی آزاردیدگی در دوران کودکیدر اعتیاد پذیری دانشجویان می تواند مفید باشد.