تعیین سهم خودمختاری هیجانی و احساس خودکارآمدی در پیش بینی بهزیستی روانشناختی

هدف پژوهش حاضر تعیین سهم خودمختاری هیجانی و خودکارآمدی در بهزیستی روانشناختی دانشجویان است. جامعه آماری اینپژوهش دانشجویان ورودی جدید سال تحصیلی 96 - 95 دانشگاه آزاد اسلامی سما تهرانسر میباشند که به روش نمونه گیری تصادفی280 نفر از دانشجویان به عنوان نمونه انتخاب و به مقیاس های خودمختاری هیجانی، خودکارآمدی عمومی شرر و بهزیستیروانشناختی ریف پاسخ دادند. تحلیل داده ها نشان داد که خودمختاری هیجانی به صورت معناداری در سطح (β=-0/388, p<0/01)بهزیستی روانشناختی را پیش بینی می کند و این رابطه به صورت معکوس است. بررسی ضرایب رگرسیون برای خودکارآمدی نیز نشانداد که در سطح (β=0/435, p<0/01) بهزیستی روانشناختی را پیش بینی می کند. درنتیجه بین خودمختاری هیجانی و بهزیستی روانشناختی رابطه منفی و بین خودکارآمدی و بهزیستی روانشناختی رابطه مثبت است، یعنی هرقدر خودمختاری هیجانی کاهش وخودکارآمدی افزایش یابد، بهزیستی روانشناختی نیز افزایش خواهد یافت.

کلیدواژه ها:

بهزیستی روانشناختی ، خودمختاری هیجانی ، خودکارآمدی